Samsung Galaxy S9/S9+ Android-smartphone

De Android-smartphones Samsung Galaxy S9 en S9+

Samsung heeft bij zijn topmodellen Galaxy S9 en S9+ vooral de camera, processor en luidsprekers verbeterd – en de vingerafdrukscanner handiger geplaatst. Ondanks details als een aanpasbaar diafragma is de voorsprong tegenover voorgangers S8 en S8+ gering.

De twee topsmartphones zijn van voren nauwelijks te onderscheiden van de voorgangers. Het display heeft weer aflopende zijkanten en dunne randen. Voor een fysieke homeknop is geen plaats, de vingerafdrukscanner zit weer op de kunststof achterkant – maar ditmaal onder de camera in plaats van ernaast. Daardoor is hij makkelijker bereikbaar, zeker bij de grotere S9+. De hoofdcamera heeft als bijzonderheid een verstelbaar diafragma: f/1,5 voor donkere opnames en bokeh-effecten en f/2,4 voor meer scherptediepte. De voorgaande smartphonegeneraties hebben een vast diafragma, bij de topmodellen is dat meestal rond f/1,8.

Samsung realiseert het verstelbare diafragma met een plasticring in twee delen. In de Pro-modus van de camera kies je het diafragma handmatig of laat je het aan de automatische modus over. Die schakelt alleen bij weinig licht over op f/1,5. Bij de test zagen we met f/2,4 iets meer scherpte, maar erg duidelijk is het verschil natuurlijk niet met het slechts anderhalve stop meer of minder.

De camera maakt al met al uitstekende foto's met veel scherpte en weinig ruis, maar vaak wel met een vrij warme witbalans. Bij weinig licht blijven de foto's uitstekend, maar wel iets te veel belicht, waardoor lampen snel overstralen en het contrast wat lager wordt. Vergelijkende foto's met een Pixel 2 XL, Galaxy S7, Note 8 en iPhone X staan bij de link onderaan dit artikel.

De extra telelens van de S9+ met tweevoudige vergroting maakt ook scherpe foto's. Het diafragma daarvan staat vast op f/2,4. De telelens blijft ook bij weinig licht (circa 80 lux) nog actief, bij 5 lux schakelt het toestel over naar een digitale zoom van de primaire sensors. Dat overschakelen doen andere smartphones met een telesensor ook. In de Pro-modus kun je alleen de primaire camera gebruiken. In raw-bestanden zitten geen gegevens over de telesensor. De S9+ biedt verder een portretmodus met kunstmatige bokeh. Daarbij wordt een scherp beeld van de primaire sensor gecombineerd met een onscherp beeld van de telesensor. De randdetectie werkt daarbij behoorlijk goed.

De slow-motionfunctie slaat 960 beelden per seconde op. Omdat dat maar 0,2 seconden lang werkt (en daarbij beperkt is tot Full HD-video's), is handmatig starten geen optie. In plaats daarvan wordt gestart zodra het toestel beweging in een bepaald gebied detecteert. Dat werkt met een beetje oefening best handig.

Processor en accuduur

Het is weinig verrassend dat de Exynos 9810 een van de snelste processors is. Hij scoort 5 tot 85 procent beter dan voorganger Exynos 8895 in de Note 8 en S8. De winst ten opzichte van de Snapdragon 835, die in veel andere topsmartphones zit, is vergelijkbaar. Bij 3D-benchmarks is het verschil circa 5 procent kleiner. Hij blijft duidelijk achter bij de Apple A11 in de iPhone X. De huidige topmodellen zijn al bliksemsnel, maar bij de S9/S9+ heb je geen haperingen, geen vertragingen en zijn er performancereserves over.

De accuduur lijdt daar niet onder. Ondanks een vergelijkbare accucapaciteit als de voorgangers, gaan de S9 en S9+ zelfs iets langer mee. Daarmee staan ze aan de top. Je kunt ze draadloos opladen via Qi of via de USB-C-aansluiting. De S9 is met de meegeleverde oplader na 30 minuten voor een kwart opgeladen. Na twee uur is de accu vol. Hetzelfde geldt voor de S9+.

Scherm en bediening

Aan het scherm is niets veranderd. Dat was ook niet nodig: Samsungs oled-schermen

hebben krachtige kleuren, diep zwart en een hoge maximale helderheid. De resolutie van 2960 × 1440 pixels leidt tot een pixeldichtheid van 568 dpi voor de S9 met 5,8 inch en 531 dpi voor de 6,2-inch S9+. Standaard is het display ingesteld op 2220 × 1080 pixels (426 respectievelijk 398 dpi), maar dat kun je aanpassen via 'Instellingen / Display'. Met de maximale resolutie worden de accuduur en 3D-benchmarks iets minder, maar is het beeld net iets scherper.

De smartphones hebben Android 8.0, maar zonder de daarbij geïntroduceerde kleurprofielen. Je kunt via 'Instellingen / Scherm-modus' wel schakelen tussen erg verzadigde standen of de Basis-modus, die foto's natuurlijker doet lijken, maar waarmee andere scherminhoud vrij flets oogt. Met schuifregelaars kun je de kleurbalans zelf aanpassen.

Samsung heeft Android zoals gebruikelijk aangepast, maar levert vrij weinig bloatware mee. Toch is 14 van de 64 GB bezet. De 256GB-uitvoeringen van de S9 en S9+ zijn in Nederland (nog) nauwelijks verkrijgbaar.

Net als bij de voorgangers laat Samsung de Android-optie achterwege om de geheugenkaart als intern geheugen te formatteren. Geïnstalleerde apps kunnen wel naar de kaart worden verplaatst als ze dat ondersteunen. Daarnaast wordt de geheugenkaart gebruikt voor het opslaan van foto's, video's en muziek. Sommige apps kunnen bestanden en data op microSD bewaren (zoals offline Netflixvideo's), maar je moet dat steeds per app instellen. Bij dualsim-uitvoeringen moet je kiezen tussen een tweede simkaart of een microSD-kaart.

De gezichts- en irisherkenning werken wat sneller dan voorheen. Als een toestel op tafel ligt, moet je er overheen buigen (of het oppakken). Een vingerafdrukscanner aan de voorkant zou in die situatie handiger zijn. Aan de linkerkant in het midden zit weer een knop voor Samsungs assistent Bixby, waar je in Nederland weinig aan hebt. De knop is wel te deactiveren, maar raar genoeg moesten we daar eerst een Samsung-account voor aanmaken. Een andere functie eraan toewijzen is standaard niet mogelijk. Apps die dat wel mogelijk moeten maken werken niet betrouwbaar.

Een positieve verandering is de geluidsweergave. Muziek en films hebben meer lage tonen en klinken min of meer stereo, als je het toestel tenminste in liggende stand vasthoudt.

De vertrouwde speaker onder bij de hoofdtelefoonaansluiting en een speaker boven het display zorgen voor het geluid, maar ze klinken verschillend. Die boven het display heeft weinig lage tonen, de onderste minder hoge. Samen bieden ze een voor smartphones goed geluid met redelijke lage tonen en zonder vervorming, maar echt stereo is het natuurlijk niet. Niet geschikt voor een feestje, maar beter geschikt om een hotelkamer of vakantiewoning mee te vullen dan zijn voorganger.

Conclusie

Het totaalpakket overtuigt: een topcamera, langere accuduur, snelle processor, prachtige schermen en een waterdichte behuizing. Bovendien heeft de S9+ een telecamera, die voorheen in duurdere toestellen als de Note 8 en iPhone 8/X zat. De S9+ heeft wel een vergelijkbare prijs. Als je serieus wilt zoomen, dan kom je met 2× tele ook niet veel verder.

Afgezien van een wat betere camera en processor biedt de S9 weinig doorslaggevende voordelen tegenover toestellen van de generatie Galaxy S8/Pixel 2. Daarmee zijn de S9 en S9+ vooral interessant voor kopers die upgraden van een ouder toestel. Dan kun je kiezen tussen bijvoorbeeld de S9/S9+, Pixel 2 XL, Note 8, iPhone 8/X en de nieuwere Sony XZ2 en Huawei P20.

De S9 en S9+ slaan in dat gezelschap een goed figuur door hun uitgebalanceerde totaalpakket. De grootste concurrentie komt misschien nog wel van de goedkopere S8/S8+. (mdt)