Het engelendeel

Zij weten ervan; de makers van cognac. Niet alleen zij trouwens, ook bij het maken van balsamico, port en misschien wel alles wat een tijd in een vaatje moet rijpen, houd je minder over aan het eind dan wanneer je begint.

Wil em: “Ik de l mijn e n gra g en de gedach e da d id an‘ he engel n del’ is v indik welen mie .”

Een gedeelte van het kostbare vocht (en alcohol) vervliegt en gaat door het poreuze hout van de vaten verloren. Heel logisch eigenlijk dat je in ruil voor zoiets kostelijks als een fles cognac of wat druppels goede balsamico wat inlevert aan een hogere macht. Heel poëtisch noemt men dit het engelendeel.

Zo zie ik het ook met de oogst van mijn appelboompje. Je begint in de lente met een overvloed aan bloesem. Uit een gedeelte van die bloesems vormt zich een appeltje. De appeltjes beginnen te groeien, maar sommigen redden het niet. Er valt er wel eens een op de grond, waar de oorwurmen en mieren zich er te goed aan doen. Intussen worden de appeltjes groter en groter; ook de vogels krijgen interesse en pikken af en toe een appeltje kapot. Dat ruikt natuurlijk goed dus de wespen pakken hun deel. Nu word ik zenuwachtig; er blijven toch weinig appeltjes over zo. Ik deel mijn eten graag en de gedachte dat dit dan ‘het engelendeel’ is vind ik wel een mooie. Maar inmiddels hangen er nog, gok ik, zo’n 8 à 10 appeltjes in de boom die het gaan halen. Ik zie er wel een verhaal in en vraag me af of ik er deze column aan zal wijden, als de engelen zelf mij een teken sturen. Toevallig kijk ik uit het raam en zie mijn bejaarde buurman met zijn hondjes door het pad achter mijn huis schuifelen. Daar waar mijn appelboom het dichtst bij de heg staat, stopt hij en kijkt om zich heen. Zich onbespied wanend trekt hij een van de mooiste overgebleven appeltjes van een laaghangende tak. Hij neemt een hap en schuifelt rustig verder, de hondjes in zijn kielzog. Beduusd van wat ik zag bedenk ik of het geaccepteerd is om een bejaarde uit te foeteren om het pikken van een appeltje en eer ik bedacht heb dat dat niet het geval is, is de man al uit zicht. Terwijl hij, met zijn engelendeel, de hoek om loopt, pak ik een emmertje en red de laatste appeltjes, net als de cognac, van de engelen en bak met de mooiste dit taartje.