Eat, pray, pizza Roxan

Even overwoog ik het na de beëindiging van mijn relatie net zo aan te pakken als Julia Roberts in Eat, Pray, Love: eerst vier maanden mezelf rond eten in Italië, om vervolgens neer te strijken op paradijselijk Bali. Want laten we eerlijk zijn: het bidden in India is toch het saaiste gedeelte van de film.

Het werd uiteindelijk een verhuizing naar Nijmegen en niet een rondje om de wereld, maar dan wel met een tripje naar Napels (p. 90) op de planning. Terwijl het in Nederland toen nog ijskoud was, slenterde ik samen met mijn beste vriendin in slechts een leren jasje door de Italiaanse straten waar zelfs in januari de was buiten hangt. Op zoek naar de beste pizza, pasta (p. 14) en tiramisu (p. 50) van de stad.

Hoewel onze magen na al die sightseeing net zo luidruchtig klonken als de straatmuzikanten, trokken we braaf een nummertje bij de pizzeria met de langste rij. Want zo’n lange rij moet toch wel veel goeds beloven? Na twintig minuten wachten schuiven we aan tafel aan bij vijf Italiaanse bouwvakkers, onder een TL-verlichte lamp en krijgen we bier in plastic bekers. De pizzakeuze is al net zo eenvoudig bij Da Michele: margherita of marinara. Op de dunne bodem met smaakvolle tomatensaus strooien ze hier geen prosciutto, geen champignons en al helemaal geen ananas.

Als ik mijn tanden in de eenvoudigste maar allerlekkerste margherita zet die ik ooit heb gegeten, valt mijn oog op een kleine foto die provisorisch met plakband op de tegels is geplakt: Julia en Tuva, genietend aan dezelfde tafel als waar ik nu zit. Hoewel ik de film talloze keren keek, ben ik zonder het te weten zelf in het iconische restaurant uit de film beland. Mocht je het je afvragen, aan Julia’s woorden is niets gelogen. Ook ik was tijdens het eten in love and having a relationship with my pizza. Zelf deze klassieker maken? Zoek hem op op foodiesmagazine.nl. Of kies je liever voor een pizza die je zonder twijfel nog nooit gegeten hebt? Blader dan snel naar p. 27, p. 50 of p. 72. Eet smakelijk!