‘We willen nu kennelijk rechts zijn, niks mis mee’

Waar: Bottendaal, Nijmegen. Waarom daar: Links – links van D66 – kreeg in deze wijk een absolute meerderheid: 52,7 procent van de stemmen bij de Tweede Kamerverkiezingen van maart ging naar GroenLinks, PvdA en SP. Wie: Met 14 mensen gesproken.

In de Graafsedwarsstraat maakt Ineke Duursma met een iPad een foto van de regenboogvlag die ze net heeft uitgestoken. „Het is coming out day vandaag”, zegt ze. In haar rijtjeshuis in de Nijmeegse wijk Bottendaal is het Lesbisch Archief Nijmegen gevestigd. Ze trekt een vies gezicht als ze de naam van CDA-leider Buma uitspreekt. „Die wordt steeds rechtser.”

Beeldend kunstenaar Meg Merx wandelt met een mop en een tas vol schoonmaakspullen naar haar atelier. Ze stemt principieel niet sinds ze van haar vader hoorde dat er zwarte lijsten werden gehanteerd op de universiteit om te voorkomen dat al te linkse medewerkers zouden worden aangesteld. „Wij hebben minder invloed op de democratie dan we denken.”

Veel linkser dan in Bottendaal krijg je het niet. GroenLinks, PvdA en SP – in die volgorde – behaalden hier bij de Kamerverkiezingen een absolute meerderheid, 52,3 procent. Als het ideologisch verzet tegen de nieuwe coalitie ergens smeult, dan zou je het hier verwachten. Des te meer vallen de laconieke geluiden op.

Ineke Duursma die zegt dat het regeerakkoord haa mr niet ongerust maakt. Als „activist van de oude stempel” is ze „ge- wend het heft in eigen handen nemen als ons iets niet bevalt.”

Meg Merx die weliswaar zelf niet stemt, maar blij is dat anderen dat wel doen. De uitslag weerspiegelt hoe mensen zijn, zegt ze. „Nu willen we kennelijk rechts zijn, en er is niks mis met rechts. Dat triggert onze gedachten weer.”

In de Leemptstraat trekt een jonge vader de deur achter zich dicht. Hij en zijn vrouw staan op het punt een huis te kopen. Is hij bezorgd over de versnelde afbouw van de hypotheekrenteaftrek? „Ja, leuk is het niet, maar klagen heeft geen zin en ‘ieder voor zich’ ook niet.”

Stefan Lindhout begeleidt in bakkerscafé Brood op de Plank het personeel, mensen met „een afstand tot de arbeidsmarkt”. Hij heeft in maart D66 gestemd. Hij had gehoopt dat nog een linkse partij zou aanschuiven. „Toch ben ik hoopvol. Er gaat veel geld naar onderwijs en ze nemen veel maatregelen voor het milieu.”

Aan tafel in Brood op de Plank zitten Fenneke Verberg en Michèle Goeman. Goeman, parttime kinderyogadocent in de wijk, keek met haar vriend naar het NOS Journaal. Toen hij de samenvatting van het regeerakkoord hoorde, sprong hij op. „Yes! Wij gaan erop vooruit!” Dat ‘Yes, wij’, daar ging het Michèle Goeman niet om. Zij en hebben allebei op GroenLinks gestemd. „Voor het milieu.” „En voor het sociale stukje.” Dat laatste lijkt in Bottendaal de belangrijkste reden om links te stemmen – en daar lijkt ook de reden in te schuilen dat deze kiezers zich niet bezorgd maken over vier jaar rechts beleid. Het raakt henzelf niet, of in elk geval niet hard. Hun links is niet grimmig, maar sociaal.