Passieve blokkendozen

In het verzet

Ik woon nu dertig jaar in België en mij is nooit opgevallen dat de architectuur hier de laatste tijd opeens zo veel beter is dan in Nederland. Jammer dat Marjolein van Eig haar betoog ( Leer van de Belgen: investeer in jong architectuurtalent, 19/2) niet heeft geïllustreerd met een paar overtuigende voorbeelden. Ik hoop in ieder geval niet dat ze met die geweldige architectuur de passieve blokkendozen bedoelt die Vlaamse verkavelingen ontsieren. Julius op de Beke Tervuren (België) In het artikel We waren te jong om bang te zijn voor de Duitse soldaten (19/2) worden de familie Vis-Sabel en de moeder Riek Sabel genoemd. Ook mijn vader, Henk Sabel, zat vanaf 1941 in het verzet. Hij had vooral bemoeienis met het verstrekken van voedselbonnen en legitimatiebewijzen aan onderduikers. De Duitsers hebben hem gelukkig nooit te pakken gekregen. Theo Sabel Schiedam In twee artikelen in deze krant is gerefereerd aan onderzoek van verslavingsinstelling Jellinek waaruit zou blijken dat zeventig procent van zogenoemde driedagentoeristen in Amsterdam van plan was drugs te gebruiken. ( Wittenburg, de angst, het zwijgen en het geweld, 30/1 en Wijzig je koers Amsterdam – anders blijft drugsgeweld, 9/2). Het onderzoek was opgenomen in een plan van aanpak van de politie (2016). Jellinek heeft geen kwantitatief onderzoek gedaan, maar een inventarisatie uitgevoerd onder gasten van coffeeshops en low-budgethotels. Op basis hiervan kan geen uitspraak worden gedaan over het aantal driedagentoeristen dat drugs wil gebruiken.