Rootsfestivals verjongen

TivoliVredenburg in Utrecht vindt komend weekend, op zaterdag 20 oktober, het festival Ramblin’ Roots plaats. Twee weken later, 3 november, huisvest de Oosterpoort in Groningen festival Take Root . Een dag later is in Heerlen Southern Roots en in Breda festival Rootzz . Dat alles na rootsfestival Once in a Blue Moon (Amsterdam, augustus) en Tuckerville in Enschede (september). Na de winter volgen Heartland (Hengelo), Roots of Heaven (Haarlem), Down by the River (Venlo) en Naked Song (Eindhoven).

Rootsfestivals zijn in zwang. De line-up betreft uiteraard rootsmuziek, in vele varianten americana, nu-country, blues, folk, soul en singer-songwriter.

Het genre is traditioneel een vluchtheuvel voor liefhebbers (40-plus) gehecht aan muziek met gitaren en een herkenbare melodie, maar de Take Root- organisatie signaleert steeds meer twintigers en dertigers in hun midden.

Roots zou ouwelullenmuziek zijn, het zou te geënt op het verleden zijn, wordt wel gezegd. Take Root- grondlegger Johan Kleine ziet dat anders. Mensen zijn op zoek naar een ‘puurheid’ die op de FM-radio niet wordt uitgezonden. Die zit in eenvoudige dingen, in alledaagsheid. De liedjes zijn kleine, herkenbare verhaaltjes. Het is geen retro, de muziek moet vernieuwend zijn, aldus Kleine.

Bij concerten zijn vrouwen bijna even talrijk als mannen, maar vooral de laatste zijn de kopers en de freaks, mannen die alles kennen, alles hebben en altijd meer willen. Het is Amerikaans, americana, al heb je americana uit Noorwegen, Spanje, zelfs uit Engeland.

Roots vertegenwoordigen een tegencultuur – een terugkerend kenmerk van betekenisvolle stromingen in de popmuziek. In Amerika heeft zich uit de versmelting van al die muziekculturen een muzikale rijkdom ontwikkeld die groter, dieper een weidser is dan die van de cultuurtjes op zich, zegt Johan Kleine. Dat roots te wit zou zijn en te oud, Joey Ruchtie, ex-Rotown en Motel Mozaïque (Rotterdam), zucht diep. „De kwalificatie zegt meer over hen die dat zo ervaren.”

Niet alleen zijn de roots – waar het vandaan komt – vaak zwart als de grond waarin ze wortelen, voor Ruchtie is de kleur van bezoekers geen issue. „Bij Tyler Childers laatst zag ik jong, oud, donker, geel en wit.”

Met Spotify kan iedereen tegenwoordig alles horen. Op de festivals mengen de digitale generaties zich met het hypotheekvrije publiek. Op Take Root spelen 25 acts op vijf podia. Mannen met baarden lopen van het een naar het ander, maar ook jonge meiden, moeders met zoons, vaders met dochters. De muzieksmaak van de vorige generatie vervult de volgende doorgaans met afschuw, en andersom, zegt Johan Kleine. „Roots brengt ze dichter bij elkaar.” Bert Nijmeijer