Norsk for heimfødingar
IKKJE HAR EG TENKT at gamle Noreg, nørdst i grendom, er utstyrt med sin eigen metropol. Vi har hatt Oslo, sant nok, vår eigen hovudstad, vår eigen nokså store storby, med Opera og Holmenkollbakke og Barcode. Men metropol? Oslo som verdsby, noko Berlin-aktig og Kuala Lumpurliknande greier? Det har eg aldri tenkt meg.
No veit eg betre. No har omdøypinga av Høgskolen i Oslo og Akershus til OsloMet Storbyuniversitetet opna augo mine for metropolen inst i Oslofjorden. Oslo Metropolitan University heiter den nydøypte på framandlandsk. Say no more.
REKTOR CURT RICE er svært flink i engelsk. Såpass har eg forstått. Svært mykje flinkare enn eg er. Han har teke konsekvensen av at norsk er eit språk for heimfødingar. At alle førskulelærarar og sjukepleiarar og tannteknikarar som vil fram i den nye, globale røyndomen, må meistra engelsk minst like godt som frognerdialekt. Strileengelsk og kebabengelsk skal berre snakkast i fylla og i dokøen på OsloMet.
OSLO METROPOLITAN University skal konkurrera om professorar og studentar og reingjeringspersonale frå heile verda. Rektor hadde helst sett at all undervising føregjekk på engelsk, for å kunna hanka inn dei aller dyktigast professorane og studentane og reingjeringspersonalet, utan omsyn til om vinnarane i konkurransen hadde seksar i sidemål på vidaregåande. Når heimfødingane protesterte, forsøkte rektor å senka krava, slik at nynorsk og engelsk vart jamstilte.
No påstår anti-globalistane at norsk er viktigare enn engelsk for ergoterapeutar på Midtbygda sjukeheim. Som om ergoterapeutar ikkje treng bry seg om internasjonal spydspisskompetanse. Som om OsloMet framleis skulle vore ein alminneleg, gammalnorsk distriktshøgskule.
REAKSJONÆRE NASJONALISTAR kan streta imot så mykje dei vil. OsloMet er framtida. Vestlandet og Restlandet er distrikthøgskuleland. Norsk er nostalgi. Eg må læra meg OsloMet-engelsk, om eg vil snakka med sjukepleiarane på Haraldsplass. Skal eg absolutt snakka strileengelsk, får eg gjera det på Kanari. Eller på do.