Tvang skal ikkje vere del av norske tradisjonar

Filmskapar verjemålslova og lova om samtykkekompetanse lyt skrotast før Noreg blir eit skrekkland for omverda. Det er leikande lett for pårørande å nappe eldre eller sjuke for samtykkekompetanse medan andre pårørande og fastlegar står som hjelpelause statistar. Diagnosar og dokumentasjon er ikkje naudsynt, vegen til politiet er alarmerande kort.

DET SER UT TIL AT DET ER arvingar, det lokale helsevesen og allereie overbetalte verjer som gagnar på lova om samtykkekompetanse. Ikkje den sjuke eller eldre. Desse gruppene vert fanga av vedtak det tek månader og år å kome ut av. «Kognitiv svikt» kan brukast uavhengig av om du er dement eller treng psykiatrisk behandling. Utan løyve frå fastlege.

EIN FASTLEGE er nemleg ikkje lenger fastlege, men kven som helst som er tilsynslege der du måtte bli lagt inn. Korleis har ei slik lov i det heile hatt høve til å sjå dagens lys i Noreg i våre dagar? Det er ei lov som lagar familietragediar og mogeleggjer overgrep på sjuke, eldre og hovudpårørande. Dei vi alle trur samfunnet skal verne.

LOKALE HELSEMYNDIGHEITER utan kjennskap til pasienten, pårørande som ikkje bur med pasienten, verje som får bestemme kor den sjuke skal bu og låser all økonomi. På eit blunk er livet eit mareritt, styrt av menneske som ikkje kjenner korkje deg eller helsetilstanden din på naert hald.

ALLE DEI NAERASTE relasjonane og medisinsk ekspertise vart systematisk sett til side gjennom heile tragedien i Tolga. No skal det rydjast opp. Dei ansvarlege skal gjere opp for seg. Det ser eg fram til. Menneskerettar er ikkje ei handelsvare, heller ikkje i rike land som Noreg. No må vi rydde opp i den lettvinte omgangen med utbreidd bruk av tvang.