Regelkamp om retningsval
er det truleg Hareides raude line. Han er partileiar, og går mest sannsynleg av dersom han ikkje vinn fram. Det kan gjere blå delegatar usikre, og når valet er hemmeleg er det ingen personleg risiko i å stemme annleis enn dei har lova fylket sitt.
Samtidig har tonen blitt så hard internt i partiet, at det ikkje er gitt at Hareide har saerleg innverknad på delegatane lenger.
DET GÅR FØRE SEG no ein intens kamp for å forme forteljinga om KrF-prosessen. Kva var det som avgjorde utfallet, og er resultatet legitimt?
Det er mange måtar å sjå det på. Mange peikar på Rogaland, med skuldinga om at fleirtalsvalet deira øydela prosessen. For det første viser fylkas ulike voteringsrekkjefølgjer at det slett ikkje berre var Rogaland som skilte seg ut i korleis dei fordelte delegatar.
For det andre endra Rogalands årsmøte prosessen, truleg meir enn partileiingas oppmoding om representative delegasjonar gjorde. Igjen, Grøvans syn er ikkje godt nok varetatt på landsmøtet.
FOR Å MÅLE kor representantiv fredagens forsamling er, kan det vere nyttig å slå saman stemmetala frå alle fylkesårsmøta og fordele delegatar ut frå det. Dette tenkte landsmøtet ville sett svaert likt ut som det faktiske møtet.
Den blå sida hadde mista fem delegatar. Hareides raude side ville fått tre av dei, medan Grøvans opposisjonslinje ville fått to. Dette ville nok primaert vore mandat frå Rogaland, og sjansen er stor for at dei ville stemt blått i runde to. Den blå leiinga på 99–90 ville difor gått ned til 96–93.
Den raude sida vil trekkje fram at dei fekk flest delegatar frå fylkesårsmøta. Hareide fekk nemleg 69 delegatar derfrå, mot Ropstads 66. Men det er før ein tek omsyn til at dei som ikkje vil inn i regjering skal delta i avstemminga. Tar ein dei med, har fylkesårsmøta sendt flest blå KrF-arar til landsmøtet.
Det går føre seg no ein intens kamp for å forme forteljinga om KrF-prosessen. Kva var det som avgjorde utfallet, og er resultatet legitimt?
UANSETT UTFALL, kan me vere sikre på at framtidige målingar og neste års lokalvalsresultat vil vere avgjerande når etterpåklokskapen skal overta.
Den av Støre og Solberg som blir statsminister etter dette får eit hardt skadd KrF, som treng gjennomslag på gjennomslag for å takle si eiga interne uro. For den forteljinga KrF-arane kjempar om no, blir for v ei jakt på syndebukkar og ei «kva var det eg sa?»-haldning som rir dette partiet som ei mare framover.