Festspillene sine vegvisarar

Festspillene i Bergen vil tilby noko for kvar ein smak i programmet.

Difor har dei gruppert arrangementa sine under Fornøyelser, Forbindelser og Forstyrrelser.

Fornøyelser: underhaldning og overraskingar for liten og stor, som leikande opptrinn i gatene og arrangement med brei appell.

Forbindelser: det beste frå den klassiske kunsttradisjonen, som framsyningar og konsertar med historiske røter.

Forstyrrelser: uvørden og finurleg, utforskande og utprøvande. Ny teknologi og landskap utan grenser.

QQQQQinternasjonal festival med fokus på klassisk musikk, teater og dans fra de beste skapere og utøvere i verden», legg han til.

«Dei beste i verda»

At Festspillene i stor grad vel å fokusera på store og profilerte namn, er på sett og vis kjernen i Storesund sine observasjonar.

Ho etterlys nettopp sjansespel, og skulle helst sett at Festspillene var eksperimentelle utan å setja «dei beste i verda» på programmet.

– Dei kunne ha inkludert nokre artistar som ikkje har eit sterkt promoteringsnettverk rundt seg og som ikkje alltid er dei mest profilerte.

– Men er ikkje det på sett og vis greitt, sidan det finst fleire slike eksperimentelle festivalar som Borealis og Avgarde?

– Festspillene kan gjerne vera det det er, men då handlar det ikkje så mykje om mangfaldet i Bergen.

Har auka budsjetta

Beyer si gruppering av «forstyrrelser» i programmet ligg naerast Storesund si etterlysing. Dette er kunst og musikk som skal pressa grensene.

I e-posten forklarer Beyer at ein større del av budsjetta enn tidlegare har gått til samtidskunst innan alle kunstartar for akkurat denne paraplyen.

Storesund er likevel uroa over distansen til det ho skildrar som eit unikt, eksperimentelt musikkmiljø i Bergen.

– Her er Festspillene fullstendig avkopla. Det er blitt nokre andre sin festival.

Til avstanden svarar Beyer at dei har ein jamn kontakt med kunstnarar, festivalar, lokale aktørar og ulike miljø med idear og tankar om samarbeid.

Store mengder innspel om kunstnariske prosjekt frå inn- og utland gjer at dei får innblikk i den lokale og internasjonale kunstverda, påpeikar han.

«Jeg kunne gjerne ønske at flere i miljøet for ny musikk var mer aktive på den fronten».

Håpar på invitasjon

Innspela frå Storesund hamnar til dels i eit spor som Festspillene har høyrd før, i ulike fasettar.

Tidlegare direktør Per Boye Hansen fekk kritikk for å laga eit program som var for elitistisk. Så fekk etterfølgjar Anders Beyer krass kritikk for det motsette.

Beyer har sidan 2013 angripe spagaten med å gruppera programmet rundt dei tre vegvisarane fornøyelser, forbindelser og forstyrrelser (sjå fakta).

«Mouvance I–III under årets festspill var et omfattende prosjekt som kom som et innspill fra lokale krefter innen samtidsmusikken», skriv Beyer.

Storesund ønskjer seg meir initiativ frå Festspillene.

– Det hadde vore hyggjeleg om dei hadde invitert det eksperimentelle miljøet i byen til å bidra i programmeringa. Det er kjekt å verta overraska av kvarandre.

Kjernen i marknadsføringa er at Festspillene vil ha dei beste og mest profilerte namna. Det hadde vore utruleg flott om dei heller tok inn ein heilt ukjent komponist til å jobba med eit heilt nytt ensemble.

Else Olsen Storesund