Negativ sosial kontroll finst også på bygda
I Stad kommune skal vi tene pengar på å ta imot flyktningar. Nokre av pengane skal gå til eit offentleg toalett.
DISTRIKTSOPPRØRET
BTs gjesteskribentar vil i 2021 gje nye perspektiv på sentralisering, by og land.
DET ER STRENGARE å vere muslim på Nordfjordeid enn i heimlandet mitt. Kommentaren frå tenåringen svei, men opna auga mine for ein, for meg, skjult kontroll. Ein dag skulle elevane mine helse på ein mannleg naeringslivsleiar. Akkurat i det ei av jentene skulle til å strekke fram handa, stogga ho. Bak henne gjekk ein mannleg elev. Han kunne sjå og rapportere. «Best å ikkje helse i handa», tolka kollegaen min.
JENTA FORTALDE MEG om ein kontroll som består i at alle følgjer med på kvarandre og rapporterer oppførselen til andre. Ho kjende på at ho ikkje kunne vere seg sjølv i klasserommet, på skulen eller på gata.
Berre aleine eller saman med familien heime. På eit heimebesøk hadde den stille og lukka jenta verkeleg slått ut håret og vist ei heilt anna side. Ho tok plass, lo, tulla, snakka høgt og var tydeleg eit fritt menneske.
I DESEMBER BAD Integrerings- og mangfaldsdirektoratet (Imdi) Stad kommune om å auke mottaket av flyktningar frå 25 til 30. Dette førte også med seg auke i integreringstilskotet.
Dei folkevalde rekna seg då fram til at ein kunne ta 1,6 millionar kroner av desse pengane og bruke dei på heilt andre ting.
Fleirtalet, med ordførar Alfred Bjørlo (V) i spissen, sette opp ein tabell over kva som skulle finansierast. Pengane skulle mellom anna finansiere leige og drift av eit offentleg toalett og av veglysanlegg.
DETTE MEINER EG er ufatteleg korttenkt og går i tillegg ut over menneske som ikkje kjem til å gå til lokalavisa.
I fleire år har eg vore laerar i dei såkalla kombinasjonsklassene ved Eid vidaregåande skule. Dei er eit samarbeid mellom fylkeskommunen og kommunen.
ELEVANE MINE ER ungdommar som har budd kort tid i Noreg. Nokre er barn av arbeidsinnvandrarar, men fleirtalet er flyktningar. I kombinasjonsklassa får dei grunnskuleopplaering for å kvalifisere seg til vidaregåande.
Nokre har nettopp knekt lesekoden medan andre hadde starta på høgare utdanning i heimlandet før flukta. Jobben er kjekk, spennande – og vanskeleg:
Jenta fortalde meg at ho ikkje kunne vere seg sjølv. Var ho seg sjølv fullt ut ville ho bli stengd ute frå fellesskapet med dei som kom frå hennar land. Ho kjende på at ho ikkje hadde nokon stad å vende seg.
PLANEN HENNAR VAR at når ho fekk seg norske vener, då kunne ho vende ryggen til kontrollen og vere seg sjølv.
Det er ingen enkel jobb for ei tenåringsjente å bli nordfjording i ungdomstida. Tanken om at flyktningane skal inkluderast i vanlege fritidsaktivitetar er god.
LETT ER DET IKKJE. Vi spelar ikkje på deira bakgrunn når dei kjem. Vi ventar at alle skal bli som oss. Spele fotball, gå på ski og jobbe dugnad for Opera Nordfjord.
Men i friminutta på skulen snakkar elevane mine meir om cricketresultat enn om handball. Vi har ingen fritidsklubb eller utekontakt som kan vere brubyggar inn i ungdomsmiljøet.
POLITIKARANE VEIT OM problema med sosial kontroll. Vi som arbeider med dette har fått kursing, men vi er usikre på om samfunnet faktisk lukkast med å inkludere.
I kommunestyret desember 2020 stemde alle parti utanom Frp for å auke mottak av flyktningar frå 25 til 30. Debatten tok åtte minutt. Politikarane snakka om moralsk ansvar, framtidige skattebetalarar, ein god skule og ikkje minst slagordet «verdas beste vesle Stad».
Rett etter var det altså budsjettsak der nesten alle parti gjekk inn for å kutte i midlar til integreringsarbeidet.
I friminutta på skulen snakkar elevane mine meir om cricketresultat enn om handball. Vi har ingen fritidsklubb eller utekontakt som kan vere brubyggar inn i ungdomsmiljøet.
«DET ER BLITT ganske vanleg rundt om kring i kommunane å bruke å bruke dette statlege tilskotet som nettoinntekt i budsjettet. Så der er vi i ikkje i utakt med andre kommunar», vart det sagt av Venstre sin gruppeleiar i debatten.
Ordførar Alfred Bjørlo sa på si side at han var oppteken av å gje rimelege, gode tenester til ein god pris.
I 2019 BETALTE staten ut 12,7 milliardar kroner i integreringstilskot til norske kommunar. Det er ein grunn til det. Heile samfunnet er tent med at vi lukkast med oppdraget.