Kongepokal på peishylla
–Doping i toppidretten var eit gryande samtaleemne alt tidleg på 80-talet. I samband med nordisk meisterskap i skiskyting i Sverige, i 1981, skjønte me brått at noko var riv ruskande gale.
– Dei finske utøvarane gjekk så seint i sporet at me andre berre vart ståande og måpe. Dei norske skiskyttarane reiste heim med alle dei gjevaste medaljane i kofferten, medan finnane knapt var å sjå på resultatlista. Eg er ikkje heilt øvetydd om at alle kom heilt til mål...
– To veker seinare var alt snudd på hovudet. I verdsmeisterskapen i Lahti vart det både gull- og sylvmedalje til dei finske skiskyttarane. Dei heldt ein fart i løypa som me knapt hadde sett maken til. Sjølv russarane og aust-tyskarane vart for statistar å rekne. Eit typisk mønster for doping. Bloddopinga hadde fenge eit andlet. Idrotten vart aldri den same etter dette.
Ole Per Straedet (68) frå Øvrebø var trenar for det norske landslaget i skiskyting i meir enn ti år. Han har i tillegg vore rikstrenar i både Storbritannia og Sverige. Under Ole Per si leiing nådde norsk skiskyting stadig nye høgder. Ein ny gullalder. Kjende namn som Eirik Kvalfoss, Kjell Søbakk, Odd Lirhus, Jon Åge Tyldum og Gisle Fenne er personar å nemne i stallen til denne smålåtne øvrebøguten. Kor mange olympiske medaljar og kor mange verdsmeisterskap denna gjengen henta heim, ja det he ikkje den aldrande trenaren full øvesikt på.
– Då må eg byrje å blake gjennom ei dugeleg samling med gamle avisutklypp – og dei ligg i eitt eller anna skåp på øvsteloftet.
SAEREIGNE OPPLEVINGER
Me kjem aldri så langt denna kvelden. Me kjem aldri på øvsteloftet. Det er mykje meir interessant å høyre Ole Per fortele om sine mange saereigne opplevinger frå ulike idrottstevlinger i innog utland.
Han fortel med innleving. Lågmaelt. Det vert heilt feil å seie at låtten ljoma i kjøkkenkroken på Skarpengland denne vinterkvelden. Ole Per er ikkje slik. Han bråkar sjeldan meir enn ein harepus i lett jogg på nyfallen januarsnø.
Me talar vel meir om ein eigen pusteteknikk. Djup konsentrasjon og fokus på dei små viktige og avgjerande detaljane. Ikkje ulikt kva han opplevde gjennom ei lang idrottskarriere. Eit langt liv på standplass. I Holmenkollen, i Anterselva, i Lahti, i Albertville – eller kan hende det var i Sarajevo. OL 1984.
I snart 25 år he Ole Per Straedet vore tilsett som rektor ved Eikeland skule på Haegeland. Han prøvde seg fyrst i teneste som uniformert politimann i Kristiansand. I hop med den vidgjetne teiknaren og politimannen Yngvar Uleberg, patruljerte han både Markensgata og Wergelandsparken på seine laurdagskveldar. Det vart likevel pedagogikken og skuleverket som til sist gjekk av med sigeren.
FALL På 12 HØGDEMETER
Det var og Ole Per Straedet som gjekk av med sigeren, og henta heim Kongepokalen, då det vart skipa til noregsmeisterskap i skiskyting på Vingrom i 1974. Kongepokalen he sjølvsagt heidersplassen heime i stova. På peishylla. I «det raude huset i svingen» på Skarpengland.
Ole Per Straedet såg den gong føre seg ei lang og aktiv idrottskarriere. Låma var lagt. Talentet var det ingen tvil om. Resultatlistene talte sitt eige språk. Han kunne alt då føre opp namnet sitt blant dei største idrottsheltane på Sørlandet.
Lagnaden ville det annleis. Han kunne like gjerne ha vore stein dau i dag. Ei arbeidsulukke sette ein brå stopp for ei ljosande idrottskarriere. Eit fritt fall på 12 høgdemeter og ei dramatisk landing i ei lokal steinrøys på Hånes, vart såleis det endelege punktum. Du treng ikkje vere korkje kirurg, rikspolitikar eller fastlaekjar for å skjøne at slik akrobatikk fer hardt med både kneskåler, ryggvirvlar, senefeste og hofteledd.
Ole Per Straedet var for rikskjendis å rekne i mange, mange år. Kor han kom i landet vårt så var det allstøtt einkvan som ville slå av ein prat med den stillfarne, suksessrike og venesaele sørlendingen.
I dag er det vel knapt nokon person i økslefør alder som veit kven denne figuren eigentleg er.
SAKNAR RIKE
Mykje he såleis endra seg sidan Eirik Kvalfoss vart verdsmeister i skiskyting og heile nasjonen var på førenamn med Gisle Fenne, Kjell Søbakk, Anne Elvebakk og Odd Lirhus. Mykje he endra seg sidan dei olympiske leikane i Sarajevo. Verda er på mange måtar snudd heilt på hovudet. Sarajevo medrekna.
– Eg saknar Kjell Kristian Rike. Me trivdes umåteleg godt i kvarandre sitt selskap. Kjell Kristian var ein skikkeleg stabukk – samstundes som han var ein framifrå fagmann. Heil ved. Ein god ven.