Litt utvatna frå Joly

KRIM «Høyt henger de»

Eva Joly/judith Perrignon. Omsett av Birgit Owe Svijus Tiden

Grei tidtrøytte, men Joly er betre som korrupsjonsjeger.

«Eva Joly med Judith Perrignon» står det på omslaget.

Med, ikkjeog. Eg skal berre nemne det, og legge til at den same duoen gav ut «Liras øyne» på norsk i 2012.

Det startar dramatisk.mot slutten av den franske presidentvalkampen tar Simon Castelnau, den franske industriministeren, sitt eige liv. Mindre enn eit halvår tidlegare køyrer son hans villmann på motorsykkel – og misser livet. Men er det sjølvdrap? Medea og politiet meiner det, men dottera til Castelnau, Noémie, trur ikkje det stemmer. Og broren, var det eit tragisk trafikkuhell, eller?

Rettsskrivaren Felix, ein nigeriansk politimann, Nwankwo og den blinde men i høgste grad oppegåande bloggaren Lira Kazan er einig med Noémie, og begynner å leite etter sanninga. Det er livsfarleg.

Motstandaranehar enorme ressursar både økonomisk og menneskeleg, og nøler ikkje med å gå hardt til verks. Slikt som menneskerettar er eit framandord for altfor mange i det eg vil kalle eit laust samansett nettverk av maktmenneske i Frankrike.

Skildringa av toppolitikarar, embetsmenn, styrtrike kapitalistar og, ekstra uhyggeleg, mediatoppar er direkte skremmande. Mange av desse maktmenneska opererer i naerleiken av den sittande presidenten.

Boka har ein link til Nigeria og ei urangruve. Afrikanarane er minst like tvilsame, og det går hardt for seg. Drap, kidnapping, fullstendig halslause biljakter både i Frankrike og Nigeria, forfattarane sparer ikkje på verkemidla.

Likevel blir det ikkje spennande nok. Joly auser raust av kunnskapen ho har om kva som skjer av tvilsame forretningar og grov korrupsjon i det franske samfunnsmaskineriet, og kritikken mot den etablerte eliten er målretta og skarp. Dette trekker opp, og boka er leseverdig.

Men det trekker ned at det blir så mange detaljar og personar at heilskapen blir for utvatna.