7,7 milliardar kroner i minus

Nye Veier har presentert ny E 39 frå Vige til Ålgård i ei rekke oppslag i media, og det manglar ikkje på positiv omtale.

Stor nytte av lønnsam E 39 var overskrifta på ein kronikk som stod på trykk i Faedrelandsvennen 9. januar. Forfattar var adm. dir. Ingrid Dahl Hovland i Nye Veier. Det er grunn til å spørje kva ho meiner med lønnsam. Den vanlege måten å vurdere lønnsemd på er å rekne ut samfunnsnytte etter anerkjente standardar. Det har Nye Vegar gjort, og resultatet overraskar.

I kronikken frå Nye Vegar blir det lista opp ei rekke fordelar ved prosjektet. Det skal bli kortare reisetid og større toppfart, og vi skal få ein større bu- og arbeidsmarknad. Men vi får mindre informasjon om dei meir problematiske sidene. Kronikken seier lite om naturinngrep, og den seier ingen ting om at prosjektet vil flytte transport frå bane til veg. Den seier heller ikkje noko om omfanget av bompengar. Det er som forventa, men det som overraskar, er omtalen av samfunnsnytte.

Hovland skriv ein heil del om samfunnsøkonomisk lønnsemd. Vi får vite at selskapet prioriterer etter samfunnsnytte, og at kortare reisetid er eit viktig element i analysen. Men kronikken inneheldt ikkje eit einaste ord om kor stor samfunnsnytte prosjektet har. Etter mykje strev klarte eg å få ut tala frå Nye Vegar, og dei stemte ikkje heilt med påstanden om lønnsam E 39. Det totale prosjektet frå Vige til Ålgård har ein negativ samfunnsnytte på 7,7 milliardar kroner.

Det er forståeleg at Nye Veier har behov for å skryte av arbeidet sitt og glede politikarane som skaffar dei pengar. Men som ein samfunnsinstitusjon bør selskapet kjenne eit ansvar for å få fram heile biletet slik at politikarane har eit breitt grunnlag for sine vurderingar. Det er også overraskande at Faedrelandsvennen som har skrive mykje om E 39, ikkje har etterspurt desse talla.