Stå på, Stålsett!

Det er trist å måtte konstatere at det faktisk må ein pensjonert biskop til for verkeleg å sette situasjonen til såkalla ureturnerbare asylskarar på det politiske kartet.

● For meg er det ikkje til å forstå at fleirtalet på Stortinget har vedteke – så vidt eg har registrert – med stort fleirtal, å inkludere i utlendingslova at menneske som ikkje kan returnerast skal nektast å arbeide i Noreg.

Og at dei som tilset slike skal straffeforfølgjast. Nei, eg synst ikkje det minste synd på Gunnar Stålsett.

Han har vist, ikkje berre at han har moralsk gangsyn, men at han også er ein ressurssterk mann med ryggrad og at han har eit samvit som ropar varsko – også når han han går på tvers av det Stortinget har vedteke.

Men ja, Stortinget er den lovgjevande (og for den saks skuld, også løyvande) statsmakta.

Det har hendt tidlegare at lovgjevar har vore på ville vegar – her skal eg berre nemne Hans Nielsen Hauge og avsettinga av Kong Haakon i krigstida. Det burde ikkje vere slik at det ofte må til at ein person med eit namn – kall det gjerne kjendisstatus og biskopbakgrunn – for å skape skikkeleg debatt omkring uakseptabel framferd mot nokre av dei mest hjelpelause i samfunnet vårt.

Eg berre konstaterer at det er slik.

Eg har lenge tenkt å skrive det som er essensen i dette innlegget, men har tagt fordi eit lite pip frå ein pensjonert laerar neppe ville gjere noko frå eller til.

Men, kanskje mitt vesle pip kan få fleire til å innsjå at samfunnet vårt er på kollisjonskurs med både våre humanistiske og kristne grunnverdiar. BJARNE TVEITEN