Omdal, det var nok Julie!

FRIPENN: Er det fordi Sven Egil Omdal ikkje synest at det passar seg å kalla ein gut for ei søtt angande rose, at han har dikta om på den store dramatikaren?

«Nye Vestlandet, en stilk uten blomst», var overskrifta på kronikken til Sven Egil Omdal laurdag 4. november, ei blomstrande utgreiing om kvifor det nye storfylket Hordaland og Sogn og Fjordane ikkje har rett til å kalla seg Vestlandet. Men kronblada fall av då han prøvde å støtta seg på den klassiske litteraturen: «Hva er et navn? Den blomst vi kaller rose vil dufte deilig, navnet uansett,» lar Shakespeare Romeo si der han står under balkongen og lokker.

Lynande intelligente Julie

For Shakespeare lèt ikkje Romeo seia anna enn det som kven som helst forelska ung gut kan lira av seg. Den språkfilosofiske utgreiinga kjem frå den lynande intelligente Julie, som ovanfrå balkongen samanfattar tilhøvet mellom ord og gjenstand så presis at det ikkje er gjort betre verken før eller sidan:

«What’s in a name? that which we call a rose,

By any other name would smell as sweet; So Romeo would, were he not Romeo call’d Retain the dear perfection which he owes Without that title ...»

Eller som det heiter i norsk omsetting:

«Kva er eit namn?

Den blom vi kallar rose visst anga like søtt, kva namn han bar, og Romeo, om han ikkje heitte Romeo, var like fullkomen som no han er.»

Uheldig skifte

Er det fordi Sven Egil Omdal ikkje synest at det passar seg å kalla ein gut for ei søtt angande rose, at han har dikta om på den store dramatikaren? Eller kjenner han Shakespeare berre frå annanhands kjelder, slike som heller vil lytta til si eiga røyst enn til det unge jenter seier? I alle fall er det svaert uheldig å skifta om på subjekt og objekt for ein journalist som har gjort det til fanesak å kjempa for det som er rett.