Skal husdyrnaeringa på Jaeren strupast av nye restriksjonar?
LANDBRUK: Ei ny forskrift om spreiing av husdyrgjødsel er på trappene. Ho kan få dramatiske følgjer for landbruket på Jaeren.
For eksempel er kravet til maksimalt fosforbruk 3,5 kilo fosfor per dekar. Då står det i stil med avlinga som vert teken ut. Om ein reduserer fosforbruket, vil avlinga gå ned. Per nå viser det seg at fosforinnhaldet i jorda på Jaeren er forholdsvis høgt, men innanfor det som er akseptabelt. Tiltak som alt er sette i verk, er i ferd med å gje gode resultat, men dette tek tid (jf. Norsk landbruksrådgiving i Bondevennen 13.4.18). Altså kan ein seia at dei nye krava som ligg i forskrifta, er svaert dårleg fagleg begrunna. Avlingsnivå for gras måler ein i fôr-einingar per dekar. Forsøk i regi av Norsk Landbruksrådgivning og Yara, utført i 2016, viser at for å kunna ta ut det ein jaersk bonde vil kalla gode avlingar, treng ein i mange tilfelle meir fosfor, ikkje mindre.
Byråkrati
Det eine høyringsforslaget vil redusera fosforbruken til 2,1 kilo. Når byråkratane får spørsmål rundt dette, forsøker dei å ufarleggjera forskrifta med å visa til at det skal vera råd å få til dispensasjonar. Altså at kvar eining må søka om fritak. Med andre ord, utrygge vilkår og meir byråkrati.
Me opplever tydeleg byråkratisering her òg, og i ein kommentar i Nationen vart det drege ein parallell til Danmark. Agronom og journalist Øystein Heggdal skreiv 28.3. mellom anna følgjande:
«Den danske gjeldskrisen kom ikke som følge av liberalisering av regelverk. Den kom som følge av nye og ekstremt rigide regelverk. Og hva er det som nå er i ferd med å skje i Norge? Vi er på vei mot en nesten parallell situasjon. Der danskene regulerte på nitrogen, skal vi regulere på fosfor.»
Miljøet
Kva så med miljøomsynet? Det har tidlegare vore dårleg vasskvalitet på Jaeren, men dette har betra seg år for år. For eit par år sidan vart det slege fast at vilkåra for elvemuslingane i Håelva har betra seg, og vasskvaliteten i den og mange av dei andre vassdraga på Jaeren har fin utvikling. Enkle grep som å speia gjødsel lengre frå vassdraga vil truleg ha større effekt enn regulering av fosformengda.
Vidare må det òg seiast at sjølv om denne gjødselforskrifta vert innført, set det ikkje nødvendigvis avgrensingar på bruk av mineralgjødsel. I alle høve er det ganske spesielt at høyringsforslaget ikkje tek omsyn til ulike landsdelar, og at ein har same fosforkrav i Finnmark som på Jaeren. For å seia det med andre ord, det er forventa like grasavlingar over heile landet. Ein treng ikkje ha mykje røynsle med ting som veks, for å veta at dette er fullstendig ulogisk.
Alternative vegar
Landbruksnaeringa har gått gjennom enorme endringar og omstillingar dei siste åra, og har hatt stor produksjonsauke. Alt nå veit me at fleire er aktive for å sjå på korleis ein både kan utnytta gjødsla betre og annleis. Produksjon av biogass og å ta ut tørrstoff, slik at ein kan bruka gjødsla effektivt andre stader, er eit par løysingar det vert arbeidd med. Mellom anna driv Norsk naturgjødsel på Sele på med spennande prosjekt som kan føra til at det vert langt lettare å ta ut og transportera tørrstoffa. Senterpartiet syns desse løysingane er både gode, viktige og interessante, men dei bør ikkje koma som ei følgje av ei forskrift som ikkje heng saman med realitetane.
Det er viktig at faginstansar og folkevalde arbeider i lag her, og ser realistisk og fornuftig på denne utfordringa. Me ser at folkevalde frå Høgre prøver å løfta opp pelsdyrnaeringa på ulike arenaer. Det ser alt ut som dei har ein ny kamp å kjempa nå, og la oss håpa at både dei og andre rogalandspolitikarar tek ballen. For den nye gjødselforskrifta kan få enorme følgjer for landbruksnaeringa på Jaeren. Konsekvensane for matproduksjon og anna naeringsliv er ei anna side av saka.
Det er ganske spesielt at høyringsforslaget ikkje tek omsyn til ulike landsdelar, og at ein har same fosforkrav i Finnmark som på Jaeren.