Østin Ommundsen og Dybdahl med teaterdebut
TEATER: Når Rogaland Teater tar avskjed med ein av sine kjaeraste, blir byens beste stabla på beina. Arild Østin Ommundsen og Thomas Dybdahl har begge teaterdebut med førestillinga «3. august 1964».
Kva skjer når ein filmskapar for første gong skal lage teater? Då blir det veldig klassisk teater, seier Arild Østin Ommundsen som har teaterdebut med regien på førestillinga «3. august 1964». Den har premiere torsdag i neste veke.
– Eg ser moglegheiter her som er heilt annleis enn i film. Alt går føre seg i eitt rom, men likevel er staden litt oppløyst. Eg går inn i dette med ei aerefrykt og... ja, ei slags undring over korleis ting fungerer i teater, kva som er kutyme her, seier regissøren.
– Akkurat no er eg i ei fase som visstnok blir kalla helvetesveka. Dei seier det går over. Eg har fått ein ny respekt for teater. Dette er intenst.
Frie tøyler
Forfattar og dramatikar Tore Renberg har skrive manus. Han stod fri til å skrive akkurat det han ville og valde å legge handlinga til 1960-talet.
I «3. august 1964» møter vi den formelle Lydia og det nysgjerrige barnebarnet hennar. All handling er lagt til éin dag. Dagen startar med at Lydia blir kalla inn på jobb, men det passar dårleg ettersom ho er satt til å passe sitt sjuke barn. Det ender med at Dordi maser seg til å vere med bestemor på jobb. Stort meir av handlinga røper ikkje Renberg.
– Lydia er ei streng dame frå fortida, litt slik eg hugsar mi farmor. «Nå sitter vi pent», kunne ho seie. Korleis ein oppførte seg og snakka var så utruleg annleis frå i dag.
Renberg fekk frie tøylar, men med eit primiss: Stykket skulle vere ein avskjed til Gretelill Tangen og ho skulle stå på scena med Mareike Wang.
– Heile stykket er nyskrive for Gretelill. Slikt skjer for verdsberømte skodespelarar, men elles aldri. Her er vi alle til stades for Gretelill, seier Renberg.
For eit år sidan blei Gretelill Tangen frilanser etter å ha vore tilknytta Rogaland teater sidan 1956. Gjennom Sandnes Sparebank sitt gåvefond har Østin Ommundsen fått inn Tangen i hovedrolla. Sjølv om dette er ei avskjedsførestilling, er det ikkje eit endeleg farvel.
– Eg har alltid sagt at eg ikkje er moden for å slutte heilt. Eg vil jobbe litt, men gjerne ikkje så mykje som eg har gjort til no, seier ho.
Gåvefondet gjer det også mogleg å sette opp førestillingar på dagtid for hjelpe- og pleietrengande tilknytt dagsenter i regionen. Planen er at stykket skal visast på dagtid over ei periode på to år.
Dybdahl med teatermusikk Thomas Dybdahl komponerer musikken til stykket. Han har gjort mykje, men aldri laga teatermusikk før.
– Eg er smerteleg ubevandra i teaterverda. Først sa eg at eg ikkje ville, men tenkte etter kvart at eg kanskje kan bruke dette til noko. Det kan vere ein fordel at ein ikkje veit kva ein driv med. Då går ein inn i det med ei slags blanding av ignoranse og arroganse.
– Første gong eg spelte inn musikk, kan eg hugse at eg var litt cocky utan å ha grunn til det. Eg trudde gjerne eg gjorde ting som ingen hadde gjort før og hadde rett og slett meir sjølvtillit. Så var det sjølvsagt mange som hadde gjort det same før meg, men det kan vere ein fordel å ikkje vite om det.
Dybdahl har tidlegare laga filmusikk og har blitt heidra med Amanda-pris for dette.
– Eg forheld meg litt til dette som eg gjer med filmmusikk. Samtidig må dette vere meir interessant, det skal ikkje verre berre pause, men må vere meir enn ein transport frå den eine scena til den andre. Det er aldri dialog oppå musikken i dette stykket.