Jan Selvikvåg er død
Jan Selvikvåg er død, 87 år gammal. Han voks opp på Vaulen, gjekk på Kvaleberg skole, tok examen artium og fullførte laerarutdanning i Kristiansand i 1956.
Seinare tok han vidareutdanning i spesialpedagogikk og forming, og kurs i skoleleiing. Han var først laerar i Sør Varanger og ved Kvaleberg skole før han kom til Vaulen skole der han var laerar, øvingslaerar, inspektør og frå 1973 til 1995 rektor, då han blei pensjonist.
Jan Selvikvåg likte godt å undervisa, saerleg i realfag og sløyd. På Stavanger museum er det nokre korte filmar som viser hans pedagogiske eigenskapar innanfor realfaga. Selvikvåg var kunnskapsrik, engasjerande og kontaktskapande. Han blei høgt verdsett av elevane. Som rektor var han var ein dugande administrator og pedagogisk leiar som hadde stor tillit og respekt hos laerarkollegaer, elevar og foreldre.
I tillegg til arbeidet i skolen var Jan Selvikvåg sterkt engasjert i skolemuseumsverksemd. Saman med Arne Tytlandsvik gjorde han ein imponerande innsats med oppbygginga og utviklinga av Vestlandske skolemuseum på Kvaleberg gamle skole, nå Stavanger skolemuseum. Det var desse to som i hovudsak laga dei skolehistoriske utstillingane slik dei er i dag.
For skoleelevar og andre som besøkte museet, kunne Selvikvåg fortelja levande om skolen i tidlegare tider. Han var i mange år med i styret for Vestlandske skolemuseum og for Skolemuseumslaget i Rogaland. I kvar av desse organisasjonane var han i periodar styreleiar. Han var med i redaksjonsnemnda for Skolehistorisk årbok for Rogaland, og var redaktør for årboka frå 2000 til 2007.
Selvikvåg likte å vera på hytta i Selvikvåg der han dreiv med fiske og snikkararbeid. Heime i hagen i Zetlitzveien hadde han drivhus og dyrka frukt og baer.
Jan Selvikvåg var høgt verdsett som skolemann og medmenneske. I sosiale samanhengar var han eit samlande midtpunkt som det var gildt å vera saman med. Han var god til å fortelja, og hadde mykje å bidra med av erfaringar frå eit aktivt og rikt liv. Jan Selvikvåg var stolt av sin familie. I familiesamlingar var han det naturlege midtpunktet. For Gunvor, barn, barnebarn og oldebarn vil saknet etter han bli stort. Venner, tidlegare kollegaer og elevar vil minnast han med takksemd.
Sigmund Sunnanå