Diktet «Ei hending i Naerbø»
Som vedlegg til den same rapporten ligg eit dikt på sju vers. Diktet er signert soknepresten Z. Brekke.
Det går slik:
Ei hending i Naerbø i 1942
Når havet bryt mot strandi, og stormen yler villt, Og heile himmelrandi av uverssky er fyllt, Då brottsjø-skavlar jagar med veldig makt mot land I netter som i dagar, og ymse henda kann
***
So hende det då nyleg eit lik til lands her dreiv, Og det var ganske tydleg; det frå forlis seg skreiv,Det gjeng så mykje under i denne harde tid, So mykje brotnar sunder, og heile verdi lid.***
Han måtte då få kvila i kristna kyrkjejord.
Kven kann um slikt vel tvila hjå oss som bur her nord? So vart då gravi laga, der armingen sku´ned.
Ein såg alt fylgjet draga til kyrkjegard i fred
***
Men høyr nå kva som hender for dette gravferdslag: Eit forbud ut dei sender som makti hev i dag:
Han må for allting ikkje i kristna jord få stå,
Men jordast som ei bikkje burt i ei fante-krå
***
Og ingen kross må pryda den uslingen sin grav. For tenk, det kunde tyda at Krist han saela gav! Men slikt kan ikkje tenkjast for raude russe-sjael. Ein bolsjevik bør benkjast på laegste sess hjå Hel.
***
No russen søv med trygga i livd av kyrkjestall. Og kanskje Gud kann hyggja hans sjael i himmel-hall? Han opna hev sitt rike for fagmann og fant.
For Han er alle like. Det fagnadbod er sant
*** Eit år seinare No kviler arme russen i vigsla kyrkjegard Ved sida av ein tyskar som med seg sjølv var hard.Dei var fiender faele i hjarta, gjerd og ord,
Som brør dei no søv saele i fang åt Moder Jord
Z. Brekke