«Et sant sandeventyr»

I «Norske Folkeeventyr» står det om skipperen som fekk tak i ei kvern som mol salt, så han slapp å sigla lange vegar for å henta vara. Dette var flotte greier! Diverre gløymte han å få med bruksret tleiinga om korleis han skulle stansa kverna, og til slutt fekk han så mykje salt at skuta sokk. Kverna står ennå på havsens botn og mael, difor er havet salt.

I «Varden» les vi eventyret om mannen som fekk tak i ei gravemaskin for å fjerna ein grusrygg på Geitryggen, slik at tilhøva for flytrafikken blei sikrare. Eit par andre baud seg til å køyra vekk massene. Både toppolitikarar og -byråkratar blei storleg imponerte over at det framleis finnst folk med slik ei samfunnsånd så dei kom ofte saman til kaffikos med kake og smultringar, klappa kvarandre på ryggen, og livet var godt å leva.

Men diverre hadde ingen hugsa på å få med rettleiinga om korleis gravemaskina skulle stoppast. Etter sju år har ho grave ein 30 meter djup dal (biletet nedst på sida) der grusryggen før låg. Flygarar seier at det er svaert farleg å ha eit slikt gjuv naer rullebanen, så då er det vel berre å starta arbeidet med å fylla oppatt. Akk ja!

Mange hundre tusen kubikkmeter sand har vorti borte, og Skien kommune har visst tapa nokre stakkarslege millioner kroner.

Snipp, snapp, snute. Eller er ikkje sandeventyret slutt, likevel?

Reidar H.