Vanskelege avgjerder
Som folkevald stend ein frå tid til annan ovanfor vanskelege avgjerder i saker av eit slikt slag at det nødvendigvis må bli ein «vinnar» og ein «tapar».
Som politikar kjem ein da ofte i eit dilemma der eins personlege overtyding blir satt på prøve. Men det må takast eit val, noko ein ikkje kan drage seg unna. I kommunestyremøtet den 15. juni var det ei slik sak (sak 42 / 17). Det gjaldt om ein familie busett i Kviteseid kommune etter søknad kunne få lov til å la yngste barnet sitt gå i barnehage i Fyresdal av praktiske årsaker, da skyssa til å frå barnehage blei enklare da og da andre barn frå same område går i denne barnehagen.
Mykje tala for å imøtekoma dette, sjølv om det ville koste Kviteseid kommune ein del etter økonomiske krav frå Fyresdal kommune på grunn av naudsynt oppbemanning av barnehagen der som følgje av auka barnetal. Deler av familien har alltid kjent seg knytt til Fyresdal gjennom skulegang og andre omgangsformer, fordi tidlegare bustad og tildels bustaden nå ligg relativt naer kommunegrensa.
Kommunegrensene i Krossli – Skreosen – området er slik sett mogne for justering, da Kviteseid stikk inn som ein kile med Tokke på den eine sida (Krossli) og Fyresdal på den andre (Skreosen Sør). Det vil seie at innbyggjarar i Kviteseid i dette området har andre kommunar tett innpå seg på begge sider. Derfor var det i si tid for mange år sidan da skulestriden i området rasa som verst planer om ein stor og ny samleskule i KrossliSkreosen-området som skulle fange opp nordre deler av Fyresdal, vestre deler av Vrådal, saman med Austheii og Åmdals Verk. Men desse planane blei som kjent aldri realisert.
På den andre sida i den aktuelle saka er det slik at Straumsnes oppvekstsenter i Vrådal er den formelle skule- og barnehagestaden også for dei som bur i denne delen av Kviteseid kommune, så lenge kommunegrensene er som dei er. I barnehagen her er det god plass, og det vil vera naturleg og rett at kommunen stør opp om eigen skule og barnehage i tråd med vedteken skulestruktur.
Men mistar Kviteseid kommune, som følgje av at søknaden ikkje blei imøtekomen, enda ein barnefamilie, er det vanskeleg å seie kven som «vinn» eller «tapar» i denne saka, da kommunen og serleg Vrådal sårt treng fleire småbarnsfamiliar for å oppretthalde og helst forbetre mange viktige samfunnsfunksjonar.
Bare tida vil vise kva utfallet i denne vanskelege saka vil føre til. Dette er eit døme på at kommunegrenser fastsatt i ei anna tid ikkje alltid er like enkelt å forhalde seg til i dagens situasjonar, der samarbeid på tvers av grensene i mange tilfelle vil vera den beste løysinga for alle partar. Slike problemstillingar og utfordringar er overmogne for å løfte inn i Vest-Telemarkrådet, som det interkommunale samarbeidsorganet det er meint å skulle vera.