Folkeskikk og hygiene på fotballbanen

På fotballbanen er det gult eller raudt kort til den som spelar rått og utsett andre spelarar for å verta skada.

Berre her i landet må det vera ein million fotballspelarar, rekna alt frå miniputtar til Eliteserien. Alle og ein sender ut saftige klyser under kampane. Saerleg når dommaren bles i fløyta si for eit frispark e.l., då spyttar «syndaren» som ein reaksjon på avgjerda! I ni av 10 tilfeller!

Blandt denne millionen av menneskjer er det ikkje til å unngå at mange har ein eller annan smittsam sjukdom. I spyttklysene på bakken må det difor finnast milliardar på milliardar av virus og bakteriar som både med- og motspelarar får på seg eller i seg - når dei går overende. Risikoen for at den som ramlar i dette klinet vert smitta av HIV, hepatitt, tuberkulose eller mindre alvorlege sjukdommar som influensa og magesjau, er truleg ikkje stor, men likevel er den der.

Ovanståande filosofiske utgreiing er mine tankar ein tysdag morgon, men alle må da vera samde om at all denne spyttinga er ein forferdeleg uting? Kva er vitsen? Nå til dags er det berre på fotballbanen slikt noko førekjem. Ikkje i nokon annan idrett, eller andre stader i eit sivilisert samfunn finn du slikt griseri.

Det er underleg at eit heilt vanleg menneskje, som til dagleg èt med kniv og gaffel og vaskar fingrane når han har vori på do - i den augneblinken han får på seg ei kortbukse og trøye med nummer på ryggen- gløymer han alt om hygiene og folkeskikk og tèr seg som ein barbar. Fenomenet må vera emne for doktoravhandlinga ri psykologi?

Tvi-tvi. Reidar H.