Distriktsdødarane H og Frp

I ulike samanhengar prøvar Høgre og Frp så godt ein kan å late som ein finslipar partia sin distriktsprofil.

Talspersonar frå Høgre og Frp, målber i sterke ordelag at desse partia er distriktspartiet framfor nokon, ved å framsnakke det motsatte, nemleg partiets marknadsliberalistiske reformpolitikk, i ei feilaktig tru på at ein slik politikk vil skape framtidshåp for Bygde-Noreg. Samtidig nedsnakkar desse to regjeringspartia Senterpartiets distriktspolitikk som bakstreversk og gamaldags.

Problemet for desse partia er at stadig fleire folk ikkje trur på regjeringas retorikk ut frå praktisk erfaring gjennom lang tid, og serleg i inneverande regjeringsperiode. Derfor vil det vera fånyttes, spesielt for Høgre, å prøve og kapre distriktssjela til Sp.

Folk flest trur ikkje på Høgres ideologiske tilnaerming til ei politisk oppskrift som kan styrke distrikta sine småsamfunn. I staden velgjer dei fleste heller å feste si lit til kva ein har opplevd før regjeringsskiftet med kvardagens praktiske politikk, som står for det motsatte.

Stadig fleire blir luta leie av reformog endringskåte regje- ringspolitikarar. Dei vil heller ha tryggleik og stabilitet i liva sine, og ei kjensle av at framtida er sikker og forutseieleg for etterkomarane våre i bygdesamfunn og lokalmiljø rundt om i heile landet. Folk i distrikta vil ikkje bli styrt av dresskledde menn frå «Oslogryta» som trur på sentralisering til store og «robuste» einingar framfor desentralisert trygg og god samfunnsstruktur som er tilpassa det mangfaldige landet vårt. I eit slikt ideologisk syn på samfunnsstruktur spelar MDG på lag med Sp.