Gen 1:1-19 ● Slm 104 ● Mc 6:53-56

Pagkatawid ni Jesus at ng kanyang mga alagad, dumating sila sa pampang ng Genesaret at doon nila isinadsad ang bangka. Paglunsad nila ng bangka, nakilala si Jesus ng mga tagaroon at patakbo nilang ipinamalita ito sa lupaing iyon. Kaya dinala nila ang mga maysakit na nasa higaan kung saan nila mabalitaang naroon siya. At saan man siya lumakad, sa mga nayon man o sa bayan o sa bukid, inilalagay nila sa mga liwasan ang mga maysakit at nakikiusap sa kanya na mahipo man lamang sana nila ang laylayan ng kanyang damit, at gumaling ang lahat ng humipo rito.

PAGSASADIWA:

Kaya dinala nila ang mga maysakit na nasa higaan kung saan nila mabalitaang naroon

siya.—Kilalang-kilala na ng mga tao si Jesus. Balitangbalita na ang kakayahan niyang gumawa ng mga himala partikular na ang magpagaling ng mga maysakit at magpalayas ng demonyo. Kung saan naroon ang Anak ng Diyos, totoo namang nagkakaroon ng katugunan ang mga pangangailangan ng mga tao—ang pangangailangan nila sa totoo, mabuti, at maganda. Sa madaling salita, ang likas nilang pangangailangan at paghahangad sa kaganapan ng kanilang pag-iral sa mundo.

Matutunton ang pangangailangang ito noong unang-una pa nang likhain ng Diyos ang lahat ng bagay na “mabuti”—ibig sabihin, ganap o perpekto (Unang Pagbasa). Ang mga pagpapagaling ni Jesus sa mga maysakit ay tanda ng pagsisimula ng pagliligtas ng Diyos sa katauhan ng kanyang Anak sa pamamagitan ng pagpapanumbalik sa orihinal na kaganapan ng lahat ng nilikhang mga bagay, higit sa lahat, ang tao.