PAGMAMAHAL NG ISANG GURO

HILDA GONZALES GUTIERREZ

Sabi nila, “teaching is a noble profession”. Isang dakilang gawain- ito ang tumatak sa akin noong mapagdesisyunan kong kumuha ng kurso sa pagkaguro. Labis ang paghanga at respeto ko noon sa aking mga guro kung kaya naman ninais ko ring maging isa sa kanila. Parang ang saya kasi sa pakiramdam kapag naging instrumento ka sa tagumpay ng isang tao sa pamamagitan ng pagbabahagi mo ng iyong mga nalalaman at talento.

Nang makapagtapos ako sa kolehiyo, doon ko napatunayan kung bakit sinasabing dakilang gawain ang pagtuturo. Sa trabahong aking napili, hindi lamang pala simpleng pagbabahagi ng kaalaman ang nagaganap sa loob ng isang silid-aralan kundi pagbibigay ng iyong sarili sa mga mag-aaral. Ito ay dahil mapapasabak ka sa pakikitungo sa mga kabataang may ibat-ibang ugali at personalidad.

Hindi mawawala sa isang klase ang katigasan ng ulo at pagiging madaldal ng mga mag-aaral. Ito na marahil ang tunay na sumusubok sa dedikasyon sa trabaho ng mga gurong katulad ko. Minsan, hindi maiwasan na makagalitan mo ang buong klase, ang nakakapagtaka ay kung bakit sa bawat saway na ginagawa mo sa kanila parang may kung anong kirot ka ring nararamdaman sa iyong puso.

Bilang pangalawang magulang, masakit para sa mga katulad kong guro ang makitang hindi nakakasabay sa mga aralin ang isang bata. Napakahirap ang makita mong bumabagsak ang grado ng iyong mga anak sa bawat pagsusulit na ibinibigay mo. Minsan, mapapaisip ka talaga- may pagkukulang ka ba pagdating sa pagtuturo sa kanila ng dapat nilang matutuhan? Ano ba ang dapat mong gawin upang mas matulungan pa sila?

Bilang isang guro, hindi biro ang pagmamahal na inilalan namin sa aming mga anak sa silid-aralan. Kung minsan, maging ang oras na dapat sana ay para sa iyong sarili o para sa pamilya mo ay nahahati pa dahil sa pag-aarugang ibinibigay sa kanila. May mga pagkakataon pang upang makahabol sa klase ang isang bata, halos mawalan ka na ng boses sa pagpapaliwanag ng mg araling hindi nila gaanong naiintindihan.

Isang malaking sakripisyo rin ang iuwi ang trabaho mo sa bahay para lamang matapos ang mga ito sa tamang oras. Maswerte ka kung ang asawa at mga anak mo ay naiintidihan ang trabaho mo, ngunit nakakalungkot dahil minsan ang sinasabing isang dakilang propesyon ay nagiging sanhi ng pagkakawatak-watak ng mismong pamilya mo.

Kung minsan naman, sariling buhay ng mga guro ang nagiging kapalit ng sobrang pagmamalasakit ng isang guro sa kanyang mga anak. Ilang kwento na rin ang nagpatunay na possible palang dahil sa dami ng responsibilidad at bigat ng nararamdaman, pipiliin mong tapusin na lamang ang iyong buhay.

Iilan lamang ang mga ito sa mga gawaing tanging kapwa guro lamang ang makakaunawa. Sa estado ng edukasyon sa ating bansa, bagamat patuloy na inaayos at pinag-aaralan, sana dumating ang panahon na hindi lamang mga mag-aaral ang gawing sentro ng pagpapa-plano sa pagpapaunlad ng kalidad ng edukasyon. Bigyang halaga din sana ang kalusugan at katayuan ng mga taong tumatayong instrumento para magkaroon ng edukasyon para sa lahat.

— oOo—

The author is Teacher III at San Nicolas Elementary School, Arayat East District