Ang balay og sawa

PWERTING bugtaw ni Cordio dala ang tirador sa usa ka ugis nga halo nga nakatukob sa iyang piso. Gitirahan niya. Natambling ang mananap nga naigo ug bisan nagsaguyod padayon kining misagutsot ngadto sa kalibunan ug mipadailos sa ubos sa sapa ug misulod sa gamayng ganghaan sa langob. Kanunay na kini niyang gihimo panahon nga mo-atake sa iyang mga piso ang maong halo apan karon lang siya nakabawos.

Paglabay sa pipila ka adlaw nangahas si Cordio pagsulod sa langob nga gisudlan sa hawong ugis kay iyang tiwasan. May dala siyang sulo, tirador ug sundang. Dihang naaninag na niya ang sud sa langob misugat sa iyang panan-aw ang dakong lukon sa sawa. Midali siyag atras, migawas sa langob ug mikaratil pagtungas sa ibabawng dapit. Luspad nga miuli sa balay.

“Naunsa ka, Cordio? Gikutasan ka man?” sukna sa iyang iyaan.

“A, wa ra ni. Tiya. Duna lang koy gikalingawan og bugtaw.” Wa magsulti si Cordio sa tinuod nga hitabo kay nahadlok siya nga did-an sa pagadto sa maong dapit diin adto siya usahay magkaliguan. Gikan sa isla sa tabok si Cordio. Kay naundang sa pag-eskuyla mao nga mianhi dinhi sa habagatang bahin sa Sugbo ug miipon pagpuyo sa mga igsuon sa iyang amahan. Gikalipay kini sa iyang iyaan kay kugihan man si Cordio.

Usa ka higayon niana samtang nananggot si Cordio sa hapunon nga dawat nakit-an na sab niya sa unahan ang ugis nga halo nga naghinayhinayg kamang padung sa iyang mga piso. Wa pa gani siya kaabot sa tunga-tunga sa lubi sa pagkanaog misanggiik na sad ang iyang piso. Huyhoy ang iyang abaga nga mipauli sa balay.

“Hay kanimo, Cordio! Ayaw nag tagda kanang mananapa kay sukad pa kaniadto way nangahas pagbugtaw anang mananapa. Ug ayaw gyud pag-adto sa walog kay daghag bitin diha. Dunay dakong sawa nga nagpuyo diha. Timan-i akong mga pulong,” matod sa iyaan.

“Kon way mosanta anang mananapa mosiaw hinuon dinhi sa atong lugar,” ni Cordio.

USA ka buntag niana didto sa sapa nagpahipi si Cordio sa usa ka guk-ong nga bato ug nag-atang sa halo nga mogawas sa langob. Nahingangha siya sa iyang nakita sa unahan, usa ka matahom nga binuhat nga naligo sa busay. Hinayhinay siyang miduol.

“Ah, maayong buntag nimo diha! Kinsa man ka?” pangutana ni Cordio.

“Ako si Lucia. Unsay tuyo nimo nako, Cordio?” “Nakaila ka nako?” “Nakaila kaayo. Silingan ra man ta.” “Silingan? Asa diay inyuha?” “Kon gusto kang makatultol sa among balay, sunod nako,” ni Lucia.

Subay sa bul-og sa tubig misunod si Cordio kang Lucia. Natingala siya kay mipadulong kini sa langob nga iyang nasudlan. Namatikdan niya ang dakong lagom sa paa ni Lucia.

“Naunsa diay imong paa? Nganong nagtakiang ka man?” ni Cordio.

Milingi si Lucia nga masuk-anon, “Ikaw ang nakaingon niini!”

Wa mag-usik og panahon mihaw-as gilayon si Cordio sa sapa ug mikatkat sa bungtod nga way lingi-lingi. Nahinumdom siya sa halong ugis nga iyang naigo. Dihang mokapyot na unta siya sa sanga sa ipil-ipil nabali kini ug naligid siya sa ubos.

Sa pagpanglabay sa katuigan dakong kausaban ang nahitabo sa maong dapit. Gibalik-balikan kini sa mga tawo sa silingang mga dapit aron paghupay sa kainit sa panahon diha sa pagkaligo sa mabugnawng tubig sa busay. Wa na ang halong ugis, wa na si Cordio ug wa na sad ang ganghaan sa langob. Karon ang maong dapit ginganlan og Balay’g Sawa. (KATAPUSAN)