Senador ug maanyag
GIPANINGOT ang Senador nga nagdagan pahilayo kang Maanyag nga nagbitbit og sanggot ning gabhiona.
Misiyagit si Maanyag, “Ayaw likayi ang imong kapalaran! Ang tanang makalapas malunggoan og ulo!”
Ang Senador mihunong ug miatubang sa linalang nga naggukod niya.
“Tigpanday ko og balaod, Day. Busa matarong lang nga hatagan ko nimog higayon sa paghimo og laing balaod nga makapapas kon unsa mang mantas nga nabilin ko sa imong teritoryo,” matod sa magbabalaod nga nagkadusingot.
Si Maanyag milingo-lingo nga nagkanayon, “Walay balaod ang kapalaran ug dili ka makahulma sa imong kapalaran.”
Mikatawa ang Senador ug misaysay nga ang mga tawo makamao mohimog dalan padulong sa ilang destinasyon.
“Apan,” matod ni Maanyag, “ang dalan liko-liko ug mahimong dili ka na makabalik sa tul-id mong dalan.”
“Wala ko maghisgot og tul-id nga dalan,” sukmat sa Senador.
“Dili na tika pabalikon sa tul-id mong dalan, Senador!”
“Hagbay rang wala koy gisubay nga dalan, Day!”
“Pwes. ang kamatayon maoy makahingpit sa imong pagkasaag, Senador!”
Dihang mohapos na unta si Maanyag sa iyang hinagiban, ang Senador mikaratil pagdagan pahilayo kaniya.
Misinggit si Maanyag, “Hunong, Senador! Walay pulos ang imong pagdagan. Sa unahan putol na ang dalan!”
“Naa pa man koy mga tiil, Day! Gukda lang ko! Kabahin sa putol nga dalan, motuo lang ko kon mahiabot na ko didto!”
“Tuo na lang. Ako ning teritoryo, Senador! Ayaw nag hagoa ang imong kaugalingon, Dili na ka makaeskapo sa imong kapalaran!”
“Apan naa pa may dalan nga tul-id, ako na lang ning subayon!” “Ingon ka wala na kay gisubay nga dalan, Senador?!
Wala na motingog ang Senador. Nagpadayon siya pagdagan. Naggukod gihapon si Maanyag kaniya.
Tungod sa iyang pagtuo nga namakak si
Maanyag, midagan ang Senador hangtod natagak siya sa pangpang. (KATAPUSAN)