Bilanggoan sa kasingkasing

Wala na si Anastasia, ang babaye nga iyang gipakamutya. Patay na kini kay naapil sa pagkalunod

sa bangka de motor nga maoy gisakyan niini paingon sa isla – ang isla diin matawo si Anastasia. Matahom ang isla Escarlata. Nindot ang mga talan-awon sa iyang baybayon. May nanubong daghang mga bakhaw ug mga pagatpat diin dunay daghang mga langgam nga nanimuyo. Dinhi ning maong isla nagkatagbo ang dalan nilang duha ni Anastasia.

Matag Dominggo motabok si Kardo sa isla latas sa lawod sakay sa iyang pambot aron mamusil og mga langgam sa katunggan. Wala damhang nagkahigugmaay sila si Kardo ug Anastasia. Gipangayo ni Kardo ang kamot ni Anastasia gikan sa ginikanan sa dalaga. Miuyon ang ginikanan ni Anastasia. Malipayon sila sa ilang kaminyuon. Apan usa ka hapon niana daw kilat nga miigo kang Kardo ang balita. nga ang bangka nga gisakyan ni Anastasia nalunod. Daghang kinabuhi ang nakalas, lakip si Anastasia. Naghilak ug nagdanguyngoy si Kardo sa kamatayon sa iyang hinigugma. Aron mahikalimot daghang mga gabii nga ang alak maoy iyang kabulig, Bisan pa niini daw buhi pa si Anastasia sa iyang handurawan. Daw anaa kini kanunay sud sa iyang kasingkasing nga usa ka binilanggo.

Daghang mitambag kang Kardo nga mangita na lang siyag laing binuhat kay batan-on pa siya nga nabiyudo. Apan igo lang siya nga mopahiyom.

Usa ka adlaw niana sa iyang pag-adto sa isla nalantawan niya ang usa ka babaye nga nanginhas sa hunasan. Nakurat siya dihang nahiduol na siya sa babaye ug nakita ang hitsura niini. Ang pamayhon sama gayud sa kang Anastasia.

“Anastasia, buhi lagi ka!” matod ni Kardo nga misayag ang nawong sa kahinangop.

Mitan-aw ang babaye kang Kardo. “Dili ko si Anastasia, uy. Patay na ang akong kaluha. Naapil siya sa mga pasaherong nangamatay pagka lunod sa gisakyan nilang bangka.”

“Ha? May kaluha diay si Anastasia? Nganong wala man siya magsulti nako nga duna diay siyay kaluha?” ni Kardo nga mikunot ang agtang.

“Ako si Anabel. Gusto man god ni Anastasia nga isurprisa kanimo ang maong kasayuran. Iya unta kong kuhaon dinhi aron dad-on ngadto sa inyo. Apan nadisgrasya na man hinuon siya,” ni Anabel. “Didto man god ko sa Manila magtrabaho.”

“Anabel diay imong ngalan?” ni Kardo.

Miyango si Anabel nga mipunit sa basket nga gisudlan sa iyang kininhas. Mitutok siya kang Kardo. “Tana. Moadto man kaha ka sa among balay. Tua man sila si Tatay ug si Nanay kay Dominggo man ron.”

Samtang nanglakaw sila si Kardo ug Anabel nga nagkinuptanay sa ilang kamot. Didtoy rehas sa kasingkasing ni Kardo nga kalit lang naabli. Ug nakita niya sa iyang handurawan ang larawan ni Anastasia nga gawasnon na gikan sa bilanggoan sa iyang kasingkasing.