Ang awit sa mga balod

Wala magdahom si Alberto nga mahiabot siya dinhi ning usa ka mamingawng balangay. Dili niya tuyo nga moanhi siya dinhi. Ang gusto lang god niya ang pagpangitag dapit diin dunay kahilom ug layo sa kaalingisig ug kagahob sa mga sakyanan sama didto sa siyudad diin siya gikan. Karon iya nang napalgan kining maong dapit, ang balangay sa Bulok-Nindot ang iyang baybayon. Kon mohunas ang dagat malingaw si Alberto nga magtan-aw sa mga bata, mga anak sa nanagpuyo sa nanagtapok nga mga payag ilawom sa kalubihan. Inig taob lahi ang iyang makita nga dili gayud mapapas sa iyang panumdoman. Ang pangpang dali rang makakawhat sa mga balod. Dunay pipila ka mga gapnod nga naglihok sa puting bunbon nga itukmod-tukmod sa mga balod. Ang mga balod, sila maoy naghatag og kinabuhi sa baybayon. Alang kaniya nga usa ka pintor, kining tanang talan-awon dinhi sa balangay sa Bulok-Bangaw way kamatayon. Ang maong katahom mahimong larawan nga timgas nga angay na niyang pintalon, labi nang iyang gikaila dinhi ang usa ka matahom nga dalaga nga si Melis---- sa, anak sa magtiayong mananagat.kansang balay diha ra sa ilawom sa dakong punoan sa talisay..

“Usa ka diay ka pintor, Kuya?” matod ni Melissa ngadto kang Alberto. “Makapintal diay kag babayeng nagdagan subay sa bunbon, no?”

“Aw, oo, makapintal, labi nag ikaw ang akong modelo,” ni Alberto nga mipahiyom.

Disinuybe anyos pa si Melissa, usa ka matahom nga dalaga. Samtang si Alberto trayenta anyos na, usa ka ulitawong guwang sumala sa iyang mga uyoan didto sa siyudad. Unya wa niya damha may pagbati nga mitukbil sa iyang kasingkasing dihang nasuod niya ang dalaga. Matag hapon magabot sila sa baybayon.

“Ikaw, Melissa, may uyab ka na?” Usa ka higayon nangutana si Alberto. “Kay sa imong edad nga 19 anyos, angay na man na sa usa ka relasyon.” Gitutokan niya ang dalaga.

“Wa pa, Kuya, uy! Dunay nanguyab nako niadto pero wala nako sugta kay wa koy gusto niya,” tubag ni Melissa nga nagpahiyom. “Unya, Kuya, modagan ko sa puting bunbon, ha! Kinahanglan imo kong pintalon. Sugot ka, Kuya?”

“Sige, sige. Dagan na didto kay lantawon tika. Anhi lang ko dinhi sa pangpang magpintal nimo,” ni Alberto nga mipahiluna sa iyang kambas sa dala niyang butanganan.

Midagan si Melissa ug nakita ni Alberto ang katahom nga alang kaniya way kamatayon. Iyang gipintal si Melissa, ang puting bunbon, ang mga balod nga misugat kang Melissa ug mibasa niini samtang kini nagdagan sa ngilit sa tubig sa nagtaob nga dagat. Ug nahuman niya ang pagpintal sa dalagang nagdagan sa bunbon. Ugma mopauli na siya ngadto sa siyudad nga magdala sa katahom sa Bulok-Bangaw. Gipahibalo niya si Melissa bahin niini.

“Kuya, dili na ka mobalik dinhi sa among baybayon?” May kasubo nga naaninag ni Alberto sa nawong sa dalaga.

“Mobalik pa ko kay dunay nahabilin nga katahom nga kanunayng giawitan sa mga balod. Ikaw kana, Melissa. Mobalik ko dinhi tungod kanimo,” Gigakos ni Alberto ang dalaga ug gihagkan sa mga ngabil nga wala motukol sa gibuhat sa pintor.

“Magpaabot ko nimo, Kuya!”ni Melissa nga nagpahiyom ug hinayhinay nga milakaw subay sa dalan-dalan paingon sa ilawom sa kalubihan.