Awit sa paglaom
Sakit palandungon alang kaniya ni Frindo nga ning iyang pagpakabuhi ning kalibutan kanunay lang siyang nahiagom sa kapakyasan. Nganong ingon man niini ang dagan sa iyang kinabuhi, dili man unta siya tiguwang? Apan gikuso-kuso na sa hilabihang kakutas sa pag-antos kining dalan sa iyang kinabuhi karon. Halos wala nay gahom ang iyang galamhan nga makapadayon pag-irogpaingon sa unahan. Mahadlok na siya nga duna pay laing pagkapakyas nga ihatag kaniya sa kapalaran.
Wala na ang mga mahal niya sa kinabuhi. Mipanaw na ang iyang ginikanan ngadto sa laing kalibutan. Sakit alang kaniya ang ilang pagpanaw tungod sa usa ka trahedya. Nadisgrasya ang iyang Papa ug Mama sa gisakyan nilang kotse. Ug kay bugtong siyang anak igo na lang siya sa pagbakho. Unya, laing kasakit iyang nabati kay birahunon sa banko ang ilang balay. Wala siyay kuwarta kay wala pa siyay trabaho. Duna na siyay gi-aplayan nga usa ka kompaniya, apan wala pa mobawos kon nadawat ba siya o wala. Kon embarguhon na sa banko ang ilang balay, asa na man unya siya puyo? Pagka pait! Nag-inusara na lang siya ning kalibutan ug wala na siyay kapaingnan. Ang iyang ginikanan wala may mga paryente dinhi sa ilang dapit sa balangay sa San Mateo. Ug wala na sab si Mariel, ang iyang hinigugma, kay niadtong miaging bulan gibuwagan siya niini kay duna na kiniy laing hinigugma nga gipuli kaniya.
“Wala na ta, uy, Frindo! Wala na ko ganahi nimo. Duna na koy bag-ong uyab. Kasaligan siya ug dili parehas nimo nga pakloy, tapulan ug walay trabaho!” ni Mariel nga ingon sa dili na buot motan-aw sa hitsura ni Frindo. Milakaw si Mariel nga wala gani manamilit kang Frindo.
Ug mao kini ang kapalaran, may gagmayng kapakyasan apan alang kang Frindo dagko. Ang gugma, ang awit, ang kapalaran morag dunay gitagong tigmo. Ug ning iyang sitwasyon karon nga gilatigo siya sa kapakyasan, ingon nga dili na angay puy-an ang kalibutan. Didto sa iyang galamhan may nag-awit sa iyang kapakyasan ug kini midulot sa iyang kabukogan. Tapuson na lang niya ang iyang kaugalingon aron wala nay problema nga mosamok pa kaniya. Sulbad ang tanan niyang problema. Tig-ang mga kasingkasing ang mga linalang nga naglibot kaniya. Busa ang paghikog mao ang labing nindot nga sulbad. Mihangad siya ug nakita niya ang bagang dag-om sa langit.
Samtang siya naglakaw subay sa daplin sa karsada may nahunahunaan si Frindo. Dunay nagsingabot nga sakyanan. Wala siya mahibawo kon awto ba kini o trak pasaheroan, apan bug-os na ang iyang hukom nga magpaligis siya. Ug kalit siyang milabang. Blag! Mipaka ang kotse nga niigo sa lawas ni Frindo. Nawadan siya sa panimuot. Didto na siya baliki sa maayong panimuot sa lawak sa usa ka ospital. May babayeng edaran na nga miduol sa iyang katre.
“Ikaw si Frindo Boracborac, di ba?” matod sa babaye
Gitutokan ni Frindo ang hamtong nga babaye ug miyango siyag hinay.
“Ako ang tag-iya sa kotse nga nakabangga nimo. Di ba ikaw man tong miaplay og trabaho sa akong opisina?” sa babaye.
“Yes, yes, Ma’m...” ni Frindo nga miping-it sa kasakit nga gibati.
“Suwerte ka kay naka-brake dayon ko. Ako diay si Miss Rowena del Cielo, ang tag-iya sa kompaniya nga imong giaplayan. Suwerte ka kay dawaton tika. Kon mamaayo na ka, report dayon sa opisina. Unsa man, kamao ka mo-drayeb, kay ikaw na lang himuon kong personal driver, puli sa ni-resayin nakong driver?” Mitan-aw ang hamtong apan guwapahong babaye kang Frindo.
“Yes, yes, Ma’m. Kamao ko mo-drayeb. Ayayyy! Ayayyy!” miping-it ang nawong ni Frindo sa kasakit.
Mipahiyom si Miss Del Cielo kang Frindo. Didto sa galamhan ni Frindo ingon sa may nabati siyang awit, awit sa paglaom sa umaabot niyang bag-ong kinabuhi.
(KATAPUSAN)