Don’t go away
Wa ko makabalibad dihang gipangayoan kog number ni Greg sa akong selpon. Daan na ming kaila ug siya sab ang nagluwas namo ni Nestor gikan sa tulo ka mga bugoy.
Aside from that, wa man sab koy angay likayan sa paghatag sa akong number kay wa may magselos.
“So, mouna lang ko ninyo, ha, Paula, Nestor.”
“Mopauliay na sab mi, uy, Greg. Na, basig pareglahan na sab mi.”
Mikatawa ko. Nahikatawa na lang sab sila si Nestor ug Greg. Unya, nagbuwag na mi. Misakay mig taksi si Nestor. Si Greg milakaw. Tingali moadto sa lugar nga huwatanan niyag sakyanan. Wa sab nuon ko makapangutana niya kon haing lugara sa siyudad siya napuyo. Nagtupad mig lingkod si Nestor sa luyong bahin sa taksi.
“Siawan diay kaayo to si Greg sa gagmay pa mo, Paula?”
“Molang. Sus, sug-sugan kaayo nako, uy. Usahay labnuton niya ang akong buhok. Makahilak gud ko sa kasakit. Aw, naa man sab si Xander nga kanunay molaban nako.”
Nasultihan ko na si Nestor bahin kang Xander.
“Wa na moy communication si Xander?”
“Wa na. Busy tingali siya kanunay sa PMA. Sigeg training ug tuon.” Nahilom si Nestor. Nahilom sab ko. Hangtod nga nahiabot mi sa gisak-an namong boarding house. Nananghid ko kang Nestor nga mosulod na ko sa akong kuwarto kay gusto kong mopahuway. Misulod sab si Nestor sa iyang kuwarto. Samtang naghigda ko sa higdaanan kong double deck, nahunahuna ko si Greg. Dako nag kausaban ang iyang hitsura. Nabus-ok ang iyang lawas ug nanagko ang iyang mga braso. Macho na kaayo siya.
Ug naguwapo. Di man siya matawag gyud nga guwapo sa gagmay pa mi. Apan karon,
nausab na gyud ang iyang hitsura. Aw, mao man sab ko. Naguwapa ug naseksi na ko karon.
Unya mitingog ang akong selpon. Wa ma- registered sa akong phonebook ang ngalan sa nagtawag. Gitubag ko siya. “Hello!”
“Hi! Si Greg ni.” “Uy! Ikaw diay, Greg? Hain ka man ron? Naa ka na sa inyo?”
Misandig ko sa headboard sa akong higdaanan.”
“O. Gitawgan tika aron pagsusi kon nahiabot na ba mo sa inyong gipuy-an.” “O. Mao pa lang gyud.” Unya nangimbetar si Greg nakog lunch ugma. Wa dayon ko makatubag. (SUMPAYAN)