Hagit sa ting-uwan

Wala pa pormal modeklarar ang Pagasa bahin sa panahon sa ting-uwan apan subsob na ang atong nasinati nga pag-uwan, gawas ning nag-ung-ong nga bagyong “Domeng.” Hinuon, gibanabana nga dili kini mo-landfall apan hinungdan kini sa pagbunok sa uwan sa Kabisay-an ug Mindanao.

Matag panahon sa ting-uwan, natural nga motumaw ang hagit sa komunidad ug emerhensiya. Mabanabana man nato ang dagan o kahimtang sa panahon apan dili nato hingpit matagna ang lihok sa kinaiyahan. Wala kitay igong gahom sa pagsanta sa pwersa sa kinaiyahan apan gihatagan kita og pangutok sa Kahitas-an aron makaandam aron kaminosan ang epekto sa kinabuhi ug kabtangan.

Ang pagbaha ug pagdahili sa yuta mao kanunay masinati ning panahon. Dili magpaabot sa awtoridad nga mosulti o mopahinumdom sa nanagpuyo sa risgo nga dapit nga mobakwit nunot sa pagbunok sa uwan. Lakip sa pabiyahe nga molatas og dagat nga kanunay mamati sa taho ug motuo sa tambag sa awtoridad.

Lakip sa hangit ning ting-uwan mao ang mga sakit nga dala sa kabugnaw ug kabasa sa palibot sama sa dengue fever, hilanat ug trangkaso, ubo ug sip-on labi na sa mga bata. Panuhot o panakit sa lutahan sa mga edaran. Segurado nga ang atong health centers nangandam usab niini apan mas labing maayo ang pagmintinar sa lig-ong panglawas pinaagi sa pagkaon sa mga utanon ug prutas nga punos sa bitamina uban sa insaktong pagpahuway sa lawas ug hunahuna.

Ang ting-uwan lingaw nga panahon, gani usa sa mga mabulukong higayon kini sa atong pagkabata, kon makabalo kita modala sa iyang bentaha ug molihay sa dili maayong epekto o limitasyon. Sa makausa pa, ang pagpangandam maoy yawe ning panahona. Mamati kanunay sa taho. Mopatuo sa tambag sa awtoridad. Magpakabana.