Kahimatngon

Tungang gabii na dihang mihinay-hinay kog lakang padulong sa ganghaan sa kasarangan namong pinuy-anan sa Barangay Looc. Nag-amping ko nga dili makamugna og kasikas aron dili makamatikod ang akong ginikanan ug igsuon nga ganina rang nahinanok. Maoy diha sa akong hunahuna ang among plano sa akong mga barkada.

“Kinahanglan magdali ko kay tingalig ganina ra silang naghuwat kanako,” nako pa sa kaugalingon.

Bugtong akong lalake sa upat ka anak nila ni Mama Nesia ug Papa Raul. Ako ang kamanghuran, hinungdang nagtubo akong spoiled. Bisan unsay akong pangayuon ihatag gyud sa akong ginikanan. Sa edad nga napulo’g walo, hapit tanang matang sa bisyo ako nang nasudlan, sama sa pagpanabako, pag-inom og alak, pagsugal ug uban pa.

Nagtungha na unta ako sa unang tuig sa kolehiyo sa University of Cebu apan gipaundang ko sa akong ginikanan tungod sa dili na mabangbang nakong bisyo. Gani, miapil na ko sa pag-adis-adis.

Dili sa pag-alsa sa kaugalingong bangko, guwapo akong pagka lalake. Apan walay kaliwat ni Eba nga nadani kanako

JOHN TAM. YBAÑEZ

c/o DyRC, Fuente Osmeña, Cebu City

tungod sa akong binuhatan. Halos tanang dalaga sa among dapit nahibawo na niining tanan. Ang tanang babaye nga akong gihalaran pulos mingbalibad. Usa na niini si Zeny nga natingban unta sa akong pagmahal tungod kay gawas nga maanyag, buotan kini ug kugihan. Usa ka magtutudlo si Zeny sa tunghaang elementarya sa among barangay.

Sa akong paghiabot sa nahimutangan sa akong mga amigo maoy misugat sa akong panan-aw ang pagbanos-banos nilag suyop sa makamandag nga aso sa shabu.

“Bay, ikaw na sab, o,” nadunggan ko si Otoy nga mitunol sa tooter ngadto kang Oming.

“Uy, Bay Pepe, maayo kay nia ka na. Ganina ra ming nagpaabot nimo,” ni Maning nga mitagbo kanako.

“Bitaw, Bay, nakahurot na man gani mig usa ka sachet,” sagbat ni Oming nga nagngisi. “Diay ba, Bay?” matod ko. “’Nya, Bay, sugdan na nato?” ni Otoy nga mipasa nako sa mga gamit sa pangsuyop.

“Ang unsa, Bay?” sukot ko nga midawat sa gitunol.

“Ang ato gong plano,” si Maning ang mitubag.

“Among nasabutan, Bay Pepe, nga ikay among pakatkaton. Mosugot ka ba?” timang

ni Oming. “Andam na man ang tanang himan sama sa pisi ug sundang.”

“Aw, kana lang diay. Sige, mosugot ko,” nako pa dayong hithit sa makamandag nga aso sa shabu. “Tiwason ko una ni sa di pa ko mosaka. He-he!”

Mao kini ang among naandan – ang pagpangawat og butong panahon sa kagabhion o kaadlawon. Taudtaod na kini namong gibuhat apan wala pa gayud kami masakpi sa tag-iya. Wala kamiy kahadlok nga mokatkat sa mahabog nga punoan sa lubi tungod sa espiritu sa druga nga mosuhot sa among utok.

Unya mainampingon kong misugod pagsaka sa lubi. Apan pag-abot ko sa kinatas-an, nakita kong nagkatibulaag pagpanagan ang akong mga kauban ug morag adunay naggukod kanila. Dili ko maklaro tungod sa kangitngit. Tingali may nakasumbong sa kapulisan nga may nag-pot session didto. Maayo na lang kay akoy gipasaka nila sa lubi hinungdang nakalingkawas ako sa ronda sa mga mananakop.

Ang maong hitabo nakapahigmata kanako nga mobiya na sa dautang bisyo. Magtinarong na ko ug mopadayon pagbugtaw sa masanag nga kaugmaon.