Aswang iyang asawa

Sa nahilit nga dapit sa sityo Katura may payag nga nag-inusara. Ang namuyo gidungog nga mangtas nga mga ungo. Sila si Ingko Teo ug Inse Landa. May anak silang dalaga, si Daniela. Guwapa si Daniela, apan way ulitawo nga nanguyab kaniya. Tingali nahadlok sila kay nabaniog ang ilang pagka aswang. Bugtong si Mario lamang ang wa motuo sa mga estorya-estorya. Ulitawo siya ug gihigugma niya si Daniela. Andam siyang pakaslan kini bisa’g unsa pa ang pagka linalang sa dalaga.

Paglabay sa panahon nagkahigugmaay ang duruha. Nagtipon sila pagpuyo isip managtiayon. Wa pa sila makasal kay di pa dugay mitaliwan sa laing kalibutan ang ginikanan ni Daniela.

Usa ka gabii samtang nahinanok pag-ayo sa iyang katulugon si Mario kalit siyang nahigmata sa kusog nga dalugdog. Mibangon siya ug nasuta nga wala sa iyang kiliran ang iyang asawa. “Hain man diay ning bayhana?” ni Mario nga nabalaka.

Unya miabot si Daniela nga naghangos. Nahaatras si Mario sa kahikurat. Nagkadugo ug samaran ang iyang asawa.

“Daniela! Unsay nahitabo nimo?” sukna ni Mario.

Wa motubag si Daniela. Midiretso kini sa ilang kuwarto ug may gikuha, usa ka garapa nga puno sa lana. Gihilugan ni Daniela ang mga samad sa iyang bukton ug pikas abaga. Nahasiga ang mga mata ni Mario sa iyang nasaksihan. Daw mahika nga nangapikot ug nangaalim ang mga samad ni Daniela.

“Daniela, usa ikaw ka …?” Wa malahos ni Mario ang buot niyang isulti.

“Oo, Mario. Usa ako ka aswang. Apan gikaguol ko kini pag-ayo!”

“Unsay buot mong ipasabot?” Gitutokan ni Mario si Daniela.

“Pamati, Mario, kay may isugilon ako...” Ug misaysay si Daniela.

Kaniadto nagpuyo sila si Daniela ug ang iyang ginikanan nga normal nga mga tawo. Apan dihang nakatambong silag kumbira sa panimalay sa usa ka kaila nagsugod ang wa nila hisabting kausaban sa ilang balatian. Di nila tuyuon nga may panahon nga gusto sila nga mamugno og tawo sa wala lamay hinungdan. Ganahan silang mosimhot sa lab-as nga dugo sa tawo. Mao nga may panahon, ilabi na sa kagabhion, nga mag-iyahay sila si tatay ug nanay niya pagpanglakaw aron mamalbal. Apan supak gayud kadto sa ilang kabubut-on.

“Ingon og may gahom nga nagmando kanamo nga di mahimong pakigbatukan,” kahilakon si Daniela samtang nagsaysay.

Gigakos ni Mario ang iyang asawa. “Ayaw kaguol, Daniela. Ugma mosimba kita. Modangop kita sa Diyos aron luwason ka gikan sa mga demonyo nga miulipon kanimo.”

Apan hugot nga midumili si Daniela. Wa na lang siya pugsa ni Mario.

Nianang pagka ugma nakigkita si Mario kang Padre Damaso. Iyang giuban ang pari sa ilang pinuy-anan. Samtang natulog si Daniela hinahinay silang misulod sa kuwarto. Diha-diha nanguros ang alagad sa Diyos. Militok og mga pung nga Linatin si Padre Damaso dungan ang pagsablig og bendita kang Daniela.

Milit-ad-lit-ad si Daniela sa higdaanan. Ingon sa napaso sa gisablig nga balaang tubig. Misinggit sa kasakit si Daniela. Apan padayon si Padre Damaso pagyamyam og mga pung nga Linatin.

“Satanas! Gawas diha sa lawas ni Daniela!” kusog ang tingog ni Padre Damaso nga mimando.

Kalit nalumoy si Daniela. Napawong ang iyang pananaw. Pagka taudtaod iyang gibuka ang iyang mga mata ug maluyahon nga mibangon. Miluhod siya atubangan sa pari.

“Padre, salamat nga giluwas mo ako gikan sa kamot sa mga demonyo!” ni Daniela nga naghilak. Hugot siyang gigakos ni Mario nga luhaan usab ang mga mata, kay nakahilak siya sa tumang kalipay.

(KATAPUSAN)