Gakson ta ang ugma
KJOHN TAM. YBAÑEZ
Gun-ob, Lapu-Lapu City, Cebu
usog kong gitulod ang bildong sera sa Marman’s Supermarket. Misugat kanako ang kabugnaw sulod sa tindahan. Bukas ang sentralisadong erkon.
“Gialimut-an ka ba, Ron?” sugat kanako ni Bebot, katabang sa tindahan. Napalingi mi niadtong usa ka nars nga namili og palitunon. Maila kini sa lubos puti niyang sinina.
“Nagkatiguwang na man god ta!” matod nako.
“Kabaw ra kunoy matiguwang, uy!” sagbat sa nars nga nagkatawa. Namati diay kini.
Kadto ang sinugdanan sa panagsuod namo ni Charito nga misangko sa ginadiling relasyon sanglit minyo man ako. Nadani ako kang Charito nga anaa pa sa ika-26 ka tingpamulak.
Sa pagpanglabay sa mga adlaw, wala namo kalikayi ni Charito ang pagminahalay sulod sa tinakpang lawak, nga gisundan pa sa makadaghan. Hinuon, naglib-in na kami sa Cagayan de Oro luyo sa kasayuran sa akong asawang si Bebeth nga nahibilin sa Cebu. Nahipadpad ako sa Mindanao tungod sa tawag sa katungdanan. Gibalhin akog destino sa usa ka sanga sa among kompaniya sa CDO isip accountant. Buot untang mopugong si Bebeth apan
wala siyay nahimo. Ako ra baya ang gisaligan sa among banay nga may tulo ka sakop. Usa ray among anak ni Bebeth ug anaa uban kanamo ang akong inahang biyuda, si Mama Sepin.
Nangligdas pa ang panahon ug nakahunahuna akong makigbuwag kang Charito kay nakaamgo na ako sa akong sayop. Apan naglisod ko. Matag higayon nga mosulay akog bugto sa talikala sa among gugma, samag may higanteng kamot nga mopugong kanako.
Nakita kong nadutlan kanako si Charito kay sa matag higayon sa among panagdulog pirme siyang moingon: “Gihatagan mog kahulugan ang masulub-on kong kinabuhi, Ronie! Unsa na lang kahay akong mabuhat kon mawa’ ka sa akong kiliran?”
Ingon sa nakasabot siya sa akong plano. Nahinumdom ko nga dili na putli si Charito sa una namong panag-uban sa kama. Tingali, sama nako, naa na pod kiniy kabilinggan sa kinabuhi. Kon mao, walay problema sa among panaglagyo.
“Di ka tingali motuo, apan pinugos ang pagkutlo sa akong pagka babaye! Gilugos ko sa usa ka adik! Maayo na lang kay wa ako patya!”
BAKASYON. Nagkadungan kamig pauli si Charito. Sayo pa gani, bitbit ang tagsa-tagsa namo ka bag, didto na kami sa pantalan sa Cagayan de Oro. Paingon ako sa Sugbo samtang siya padulong sa Leyte. Nanulod una kami sa usa ka snack bar sa wala pa mosakay sa barko. Miorder ko og kape. Dili ko gustong makatulog sa barko. Daghan kog gihunahuna. Usa ra ka barko ang among sakyan kay moeskala pa man siya sa Cebu ug sa Pier 3 siya manukad padulong sa Leyte.
Dihang miliwag na ang barko, gipangisgan ko ang kaugalingon pagtug-an kang Charito nga dako akong minyo. Ingon sa naamang siya ug mitubod ang iyang luha.
Pag-abot namo sa Sugbo, igo lang mitan-aw kanako si Charito dayong sakay sa traysikad paingon sa Pier 3. Apan natingala ko kay si Mama Sepin ug ang akong anak-babaye ra ang mitagbo kanako sa Pier 1. Akong nahibaw-an nga miuban diay og laing lalaki si Bebeth.
Apan wala ko magdugay sa Sugbo kay miadto ko sa Ormoc. Nagpasangil lang ko nga gipadala sa among kompaniya didto. Apan maoy akong laraw ang pagpakigkita kang Charito. Nagtaksi lang ko padulong sa iyang gipuy-an. Nadumdoman ko ang iyang adres kay iya man kining gihatag kanako sa didto pa kami sa barko.
“Nahibaw-an ko ang imong kahimtang, Ronie, kay mihilom man ako pag-adto sa inyo uban sa akong igsuong lalaki. Nagpangutana kami si Oliver,” pasabot ni Charito. Gikuptan ko ang iyang abaga ug nahadip-ig ang iyang nawong sa akong dughan. “Gubot ang atong ugma, Ronie. Apan mahimo pa nato kining gakson!” (KATAPUSAN)