We should face reality
Nanghuyatid ko human motindog kay misakit ang akong hawak sa pagpinungko. Nagguna man gud ko sa usa ka bahin sa among yuta nga tamnan og mais. Nia ko ron sa bukid kay wa may klase, Sunday man. Ingon man gyud ko ani, motabang ko sa akong mga ginikanan sa mga buluhaton sa among uma sa bukid kon wa koy klase. Hamtong na sila si Mama ug Papa. Angay lang nga tabangan ko sila sa among panginabuhian nga mao ang pagpanguma ug pagpamuhig mga hayop.
“Para nimo ning among paningkamot, Anna. Para sa maayo mong kaugmaon.”
Usa niadto ka udto nga kusog ang uwan nga namasilong mi si Mama ug Papa sa among payag sa bukid. Mipasalig ko nila nga magbinuotan ko sa akong pagtungha.
Third year college na ko ron. Edukasyon ang kurso nga akong gikuha. Gusto kong magmaestra aron makatabang ko sa pag-agak sa kabataan para sa ilang maayong future. Ingon ko ani sukad pa sa akong pagkamatngon og buot, duna nay pangandoy sa akong kinabuhi, nga someday molampos ko sa akong pag-eskuwela.
“Ayaw pagsunod sa duha mo ka mga maguwang, Anna, nga way interes nga moasenso. Ang gugma ray gipalabi.”
Midason sab niadto si Mama sa gipahimangno ni Papa nako.
Mobalik na unta ko sa pagguna sa mga sagbot dihang duna koy nalantawan sa unahan. Usa ka lalaki nga naglakaw ug nagpaingon sa akong nahimutangan. Milingi ko kanila ni Mama ug Papa nga nagguna di layo nako. Mitan-aw sila si Papa ug Mama nako kay nakakita sab sila sa lalaki.
Diha na sa akong atubangan ang lalaki, nagpahiyom siya nako. Miginhawa kog lawom nga mibawos sab og smile niya.
“Gitinuod gyud diay nimo ang imong giingon nako kagabii nga moanhi ka, Amir?”
“Yes, Anna, to prove nga duna koy baroganan. Aside from that, gusto kong ipabatyag nimo ang kadako sa akong paghigugma nimo.”
Miseryuso si Amir. Miseryuso sab ko ug. Mitan-aw ko sa akong mga ginikanan. Didto na sila sa layo namo ni Amir. Duna silay giasikaso sa usa ka bahin sa among uma.
“Gisultihan na tika, Amir, nga pangita na lag laing babaye.”
Nanghupaw si Amir. Nasabtan ko ang kaguol nga iyang gibati.
(SUMPAYAN)