We should face reality
Wa na maghasol sila si Amir ug Marlon nako. Bisag gisakitan ko kay sa akong pagsabot wa na magtagad si Amir sa yang gugma nako, apan sa laing bahin, nahunahuna ko sab nga mas makaayo kini nako kay sa madugay ug sa madali maka-adjust ko sa akong pagbati. Makadawat ra gIhapon ko sa reyalidad nga si Amir di mao ang lalaki nga para nako.
Bahin kang Marlon, wa ko masakiti sa paghunong na niya sa pagpangulitawo nako kay wa man gyud koy nabatyagang love niya.
Usahay magkaabot mi si Marlon sa bukid. Di man gyud kalikayan nga magkakita mi kay dug-ol ra man ang uma sa among mga ginikanan. Apan isig likay mi sa usag usa. Nasabtan ko kaayo nga gisakitan si Marlon sa pagpakyas ko niya. Apan para nako, parte na kini sa lovelife sa tawo. Dunay kapakyasan nga moabot, apan naa say kalamposan. Who knows nga ang babaye nga sunod nga mahalon ni Marlon duna nay paghigugma kaniya.
Apan usa ka hapon ana nga mipahuway ko sa among payag sa uma, mao pay pagkahuman kog guna sa mga sagbt sa usa ka bahin sa among uma, giduol ko ni Marlon. Sila si Mama ug Papa didto sa unahan, nag-atiman sa among kabaw ug mga manok.
Gipahiyoman ko ni Maron. Maayo siyag buot nako karong hapona. Mi-smile sab ko niya. Mitapad siya paglingkod nako sa gilingkoran kong hagdan sa payag.
“Wa ko makasamok nimo, An?”
Hinay ang tingog ni Marlon. Wa koy namatikdan nga kasuko sa iyang tingog. Nagtuo man gud ko nga nasuko siya nako tungod sa pagpakyas ko sa iyang gugma. Milingu-lingo ko.
“Wa man, Mar.”
“Kining, gilainan man ko nga di ta magtagdanay, An. Maong giduol ta gyud ka ron. Gidawat ko na ang reality nga wa kay love nako. Pero bisan pa ani, friend lang gihapon ta.” Nalipay ko sa akong nadungog. “Bitaw, Mar. Magpabilin gyud ang atong friendship.”
Sukad niadtong higayona, malipayon na ming mag-estoryahay si Marlon kon magkita mi, di lang sa bukid, kondi sa eskuwelahan sab. Parehas mig university nga gitunghaan. Mao sab si Amir.
Usa ka adlaw, nakita ko si Amir nga dunay gikaubang babaye sa school campus. (SUMPAYAN)