Mga pagbating tinaguan

Mibangon si Janelyn nianang buntaga nga gaan ang lawas. Wa man siya magpatuyang kagabii og inom og beer sa ilang tagay uban ang iyang mga amiga sa ‘weekend chill tryst’ nila matag Sabado sa gabii gikan sa tagsa-tagsa nila ka buhatan. Sagad anha sila mag-abot sa Handurawan Café nga nahimutang sa Mango Square kay ganahan man sila maminaw sa basa-balak nga himoon sa mga batan-ong magsusulat nga sakop sa Bathalad-Sugbo, sama nilang Karla, Jae Mari, Richellete, Cedee ug Kevin. Upat sila nga suod nga managhigala: si Alma, si Ellen, si Merlyn ug siya. Dalaga pa siya sa edad nga trayintay singko. Nag-abang lang siya og kuwarto sa balay ni Mrs. Caballero.

“Nus-a man ka magminyo, Inday?” gipangutana siya ni mama niya Esang dihang mipauli siya sa Tagbilaran sa miaging buwan. “Milapas na baya sa kalendaryo imong edad. Nabiyaan na ka sa tren!” “Okey ra na, Ma. Naa may daghang Bus nga kasakyan!” tubag ni Janelyn nunot ang pagkagiki.

“Moingon ka lang ana karon. Basig magmahay ka ugma damlag!” ni Esang. Giablihan ni Janelyn ang bentana sa iyang lawak ug midungaw. Nakita niya si Jerome nga naghugas sa iyang motorsiklo atubangan sa ilang balay didto sa atbang. Nag-shorts lang kini ug naghukas sa ibabaw. Nahigugma siya sa hilom kang Jerome. Ulitawo pa si Jerome ug suki niya sa ‘angkas.’ Mitug-an si Jerome nga trayenta na iyang edad. Tungod sa kahuot sa trapiko sa siyudad karong panahona, dili na siya mosakay sa dyip pasaheroan. Mao nga mo-angkas na lang siyag habalhabal bisag katulo pil-a ang pletihan sa dyip ngadto sa gitrabahoan niyang Mall sa Colon. Nakaalinggat tingali si Jerome sa iyang pagpanambo, mitindog kini ug mikaway kaniya. Mibawos pod siya pagkaway. Unya mipaingon siya sa kusina aron magkape. Human naligo siya. Misulod siya sa iyang lawak ug nag-ilis aron mosimba. Taudtaod may nanuktok. Si Mrs. Caballero nagpahibawo kaniya nga may bisita siya. Kay human na man siya makailis nanaog siya. Misiga ang iyang mga mata pagkakita niya kang Jerome nga naglingkod sa sopa. Sa iyang tan-aw bag-o pa sab kining nakailis og sapot panglakaw.

“Good morning, Jerome! Unsay ato?” timbaya ni Janelyn. “Mosimba ra ba ko!”

“Ay, sige… sakay na lang nako,” ni Jerome. “Kuyogan na lang tika nga mosimba!” ni Jerome. Human sa ilang pagpanimba giimbitar ni Jerome si Janelyn aron mag-esnak.

“Pwede ta moadto sa Plaza, Lyn?” matod ni Jerome human sila nangaon.

“Mag-unsa man ta didto? Di baya ta uyab!” ni Janelyn.

“Duna koy isulti nimo didto. Importante nga ikasulti ko kini kanimo!”

“Sige, let’s go!” ni Janelyn. Nanggawas sila sa kan-anan ug mipaingon sa gi-parkingan sa motorsiklo ni Jerome.

Didto sa Plaza Independencia nanglingkod sila sa sementadong lingkuranan.

“Unsa may imong isulti nako, Jerome, nga importante? Tinuod ba nga importante kana? Ngano man sab nga ako may sultihan nimo ini?” sunodsunod nga mga pangutana ni Janelyn.

“Ikaw gyud akong sultihan niini, Lyn. Dugay na kong nahigugma nimo. Gitaguan ko lang sud sa akong dughan ang maong pagbati. I love you so much!” prangka ni Jerome nga migunit sa kamot ni Janelyn. Gipasagdan ni Janelyn nga gipisil-pisil ni Jerome ang iyang palad. May nabati siya nga dinagaang nga misubay sa iyang kaugatan ngadto sa iyang kasingkasing. “Okey, Jerome. Sa pagka tinuod may pagbati man sab ko nimo sukad nga nasuki tika sa ‘angkas.’ Gitaguan lang pod nako kini sud sa akong dughan. Salikwaot man kon daygan tika niini kay babaye god ko. Nakabatyag man ko ba nga ikaw may pagbati sab nako. Naghuwat lang ko nga ikaw ang mobungat niini kanako. I love you, too!”

“Mao ba, Lyn?” ni Jerome nga midip-ig kang Janelyn. “May I kiss you?”

“Uy, uy! Naay daghang tawo dinhi, ha! There’s a right time and place for that,” ni Janelyn nga mitindog nga nagpahiyom. “Let’s go home.” “Okey!” ni Jerome nga mitindog. Nagngaya ang iyang nawong nga miagbay kang Janelyn samtang nagpaingon sila sa nahimutangan sa iyang motorsiklo. Ang makakita nila sa maong sitwasyon makaingon gyud nga dugay na silang manag-uyab. (KATAPUSAN)