Till there was you

Gipalabi namo ni Fidel nga di na hisgotan ang among mga nangagi labi na during sa among high school time diin nagkahinigugmaay mi. Nagpakisusi na lang ko niya kon nganong nia siya sa Cebu karong panahona nga tua man sila namuyo sa Davao, ug tua sab siya nagtungha sa college.

“Bakasyon lang ning ako, Weena, three days lang. Duna koy gikuha dinhi sa Cebu.” Miyangu-yango ko. “Komusta sila si Papa ug Mama nimo, Del?”

Bugtong anak si Fidel. Pagkatawo niya, mitambag ang doktor nga di na paanakon ang iyang Mama kay peligro na sa kinabuhi ani kay dunay dakong daot ang matris ani.

“Malipayon sila, Ween. Aw, di man gyud kalikayan nga dunay mga panahon nga boring. Parehas nako. Di kalikayan nga mahunahuna ko ang Cebu. Ug kon mingawon gani ko dinhi sa ato, mosuroy ko ug gabii nang mopauli. Ikaw ug ang imong parents musta na man sab?”

“Okey lang sila si Mama ug Papa. Bahin nako, aw, parehas sa imong giingon, dunay mga panahon nga ma-boring ko. Kana bang time nga ma-lonely ta.”

Gitutokan ko ni Fidel. Nakaduko ko. Nagpasumangil ko nga nagduwa-duwa sa kuko sa tudlo sa akong kamot.

“Kining, if you don’t mind, mangayo kog numero nimo sa imong selpon.”

Miyahat ko ug gitan-aw ko si Fidel nga very smiling nako. Naka-smile sab ko.

“Sure.”

Dayon kong hatag sa akong number. Nasag-ulo ko man ang numero sa akong selpon. Unya gihatagan sab ko ni Fidel sa iyang cellphone number.

“Sige, ha, Ween, mouna lang ko nimo. Ugma na ko molarga. Kagahapon ko nga nahiabot dinhi sa ato.”

Igo lang kong mitando. Gisundan ko sa akong panan-aw si Fidel nga migawas sa fast food nga among nahimutangan. Unya nakapanghupaw ko. Kalimdan ba ang pinitik sa kasingkasing? Apan tua sa layo si Fidel ug di ako ang iyang true love maong nagkabuwag mi. Gipangita niya ang iyang true love. Wa ko makahibawo kon nakita na ba niya sa Davao ang girl nga iyang tinud-anay nga gihigugma.

Milabay ang usa ka semana. Naglaom ko nga tawgan ko ni Fidel sa selpon. Apan wa gyud. Nakahunahuna ko nga ako ang motawag niya.

(SUMPAYAN)