I Hear Your Whisper

Nakatan-aw ko kang Ramil. Mitan-aw sab siya nako. Nausab ang kolor sa iyang nawong. Namuwa siya. “May gisulti ka ba, Ramil?” “Ha? Wa man, Olga.” “Sure gyud ka nga wa kay gisulti?’

“Ah, duna lang koy gihagawhaw, Olga.” Miyangu-yango ko. “Forget it, Olga.” Mi-smile si Ramil. Mipahiyom sab ko. Unya mipadayon mig kaon og ice cream. Nia kami karon sa usa ka esnak bar. Bisag nagtapad mi apan nag-social distancing mi. Karon pa mi makasuroy og usab kay General Community Quarantine na man ang among probinsiya. Nagpuyo mi si Ramil sa usa ka lungsod sa Northern part of Cebu.

Childhood friend mi si Ramil. Di mi silingan apan nagkasuod mi sukad sa among pagka bata kay ang tagsa-tagsa namo ka mga ginikanan suod kaayong managhigala. Nagkaklasmet mi si Ramil gikan sa pag-eskuwela namo sa elementary hangtod na sa among pag-graduate sa hayskol. Ug karon nga parehas na ming nagtungha sa college, usa ra ka university ang among gieskuwelahan sa siyudad. Hinuon, lain-lain ang kurso nga among gikuha. Third year na kami. “Adto ta sa seawall, Olga. Di na man kaayo init.” “Sige.”

Hapon niadtong tungora. Pagkahuman namog kaon og ice cream, nangadto mi si Ramil sa reclamation area sa among lungsod diin dunay seawall nga among kalingkoran. Bugnaw ang hangin nga gikan sa lawod sa amo nang pag-abot. Nanglingkod mi sa seawall ug as usual, naglagyoay mi. One meter away aron pagsunod sa social distancing.

Duna ra bay mga polis nga mag-roving dinhi. Basin madakpan mi kon di mosunod sa gipahimangno sa gobyerno. “Daghag kuha?” Misinggit si Ramil ngadto sa duha ka tawo nga namukot duol sa seawall. Lawom ang dagat. Didto sa unahan duna say namasol nga nagsakay og barutlo.

“Diyotay ra! Mopalit ka!” Milingu-lingo si Ramil. “Mga kaila nimo sila, Ramil?” “Oo, mga batan-on nga naminyo. Naundang og eskuwela tungod sa gugma.”

Nahilom ko. Tungod sa gugma ang tawo malipay bisan wa sa hustong panahon. Apan di kapugngan ang gugma.

(SUMPAYAN)