Si Katrina, ako ug ang sapa sa Walingwaling
NATIDLOM na sa akong kalag ug galamhan ang pagmahal ko sa among sapa sa Walingwaling. Dili ako mahikalimot nga sa una kong pagkaligo sa sapa kuyog ni mama Linda nakapunit kog gamay ug puting bato nga hangtod karon kanunay kong gidala-dala bisag asang dapita ko moadto. Nindot ang among sapa sa Walingwaling. Kon moanha ko panahon sa kaudtuhon daw dunay sonata o awit nga akong madungog sakay sa huros sa hangin. Mao kadto ang una kong paghumol sa sapa kanus-a nag-edad pa kog sayis anyos. Matod pa ni lola Sibya dihang nakalarga na si mama Linda sa gawas kay gi-petisyonan man siya sa iyang penpal nga Amerkano, ako kunoy nagdalag suwerte sa akong inahan. Kini tungod kay dala na sa akong pagkatawo ang balingwi o hiwi ang porma sa duha ko kat tiil. Ug kay kugihan man si mama Linda, matag kaadlawon iyang hiluthiluton ang nagbalingwi kong mga tiil. Paglabay sa daghang mga adlaw nakalakaw na kog tarong. Sa pagkatinuod wa koy nailhang amahan. Anak ako sa pagka dalaga ni mama Linda samtang nanarbaho sa siyudad sa Sugbo isip katabang sa dato nga negusyante.
Usa ka hapon niana gipangutana ko si lola Sibya bahin sa akong amahan.
“Ayaw na lang kana hunahunaa, Armel. Dili na importante nga mailhan mo ang imong amahan,” tubag ni lola Sibya.
“Pero, La, importante nga makaila ko niya, bisag di ko niya ilhon nga anak,” matod ko.
Wala na motingog si lola Sibya. Unya mitan-aw ko sa binuksang bentana ug didto sa unahan nakita ko ang bugtong kahoy nga Anunang nga nagbarog sa tampi sa sapa. Nakaingon ko sa akong kaugalingon nga maypag gihimo na lang ako nga usa ka kahoy ni Bathala kaysa usa ka bata nga way amahan. Apan nakaingon sab ko sa akong kaugalingon nga dawaton ko na lang ang nahitabo sa akong pagkahimugso ning kalibutan. Total, pinangga man ko ni mama Linda.
USA ka hapon niana naligo ko sa sapa sa Walingwaling. May naligo sab nga dalaga. Siya si Katrina, anak sa magtiayong Pablo ug Dominga nga tubig-tubigan dinhi sa among balangay. Sama nako si Katrina hapit na pod mo-gradwar sa hayiskol. Wa ko moduol kaniya kay nauwaw ko kay lagi, guwapa man siya nga pagkadalaga. Kuyog niya ang iyang ‘yaya’ nga naligo sab. Apan miduol siya nako ug nabantang sa akong panan-aw ang hulma sa iyang lawas tungod sa basa niyang sinina nga mitapot sa iyang lawas.
“Mopadayon ka sa ‘college’, Armel?” matod ni Katrina.
“Dili ko ‘sure’. Kat, aw, basin adto na ko makapadayon pagtungha sa kolehiyo sa California kay kuhaon man kong mama Linda. Iya man kong gi-petisyunan,” tubag nako.
Wala motingog si Katrina. Unya mao na lay akong nabati ang kinisaw sa tubig dihang mitimpasaw siya ug mikapakapa.
“Duna bay daghang sapa didto sa California, Armel?” ni Katrina.
Gitutokan ko siya ug namulong, “Ah, duna gyud, Kat. Pero, para nako, mas nindot gyud ning atong sapa, kay sukad pa sa atong pagka bata anhi man gyud ta magkaligoan. Ug tinaw pod kaayo ang tubig ning atong sapa, di ba, Kat?”
“Bitaw! Eh, kanang, Armel, dili ka kaha mingawon sa atong sapa kon tua ka na sa Amerika?” Kalit nga pangutana ni Katrina.
Wala ko makatubag kay daw may dakong bugol nga mihuot sa akong tutunlan. Sa pagka tinuod, kining sapa sa Walingwaling tipik na sa akong kasingkasing tungod kang Katrina. Mao kadtoy katapusan namong panagkita ni Katrina. Milarga ko sa Amerika kuyog ni mama Linda.
UG KARON ning akong paghibalik sa among balangay sa Walingwaling gikan sa Amerika, midalikyat ko sa sapa. Diha sa akong bulsa ang puting bato nga akong nakit-an sa una kong pagkaligo sa sapa. Didto sa may bugtong kahoy nga Anunang nabantang sa akong panan-aw si Katrina. Dali siyang mibarog paghikakita niya nako ug miwarawara sa tuo niyang kamot. Sama sa among gibuhat sa gagmay pa kaming bata kaniadto, nangaligo kami sa sapa sa Walingwaling, nga maoy saksi sa wala namo ikapadayag nga pagbati sa gugma. (KATAPUSAN)