Maluluy-ong silingan
NING gabhiona gitutokan ni Rinsobar ang usa ka family portrait nga diha sa bungbong ibabaw sa piyano samtang siya naglingkod sa sopa sa sala. Gitutokan kini niya pag-ayo. Kompleto ang iyang pamilya diha sa dakong kuwadro nga ginama sa oil painting. Unom ang iyang mga anak. Diha ang kinamaguwangang anak, si Nicanor, sunod si Eliza, si Victor, si Cynthia, si Shirley ug ang kinamanghurang si Andardo.Liwat niya si Andardo kay ang hitsura niini mao man gayod ang iyang hitsura ni Rinsobar sa batan-on pa siya. Diha sa atubangan sa iyang mga anak naglingkod siya tupad sa iyang asawa, si Rebecca nga dugay nang nitaliwan.
Karon samtang nagtan-aw sa larawan mitulo ang iyang mga luha. Nag-inusara na lamang siya kay ang iyang mga anak pulos na may kaugalingong pamilya ug nanimuyo sa lainlaing lugar sa kalibutan. Si Nicanor, usa ka doktor, atua sa Amerika. Si Eliza, maestra, tua sa Canada nga naminyo og adunahang mag-uuma didto. Si Victor, electrical engineer, ta pod sa Amerika. Si Cynthia, nars, tua sa London, naminyo og Pinoy nga doktor didto.
Si Shirley nga usa ka CPA tua sa Australia kuyog sa iyang bana nga abogado. Ug si Andardo nga usa ka abogado tua sa Manila mag-praktis sa iyang propesyon ug naminyo og abogada. Namingaw na ang iyang panimalay. Naghandom siya niadtong panahon nga gagmay pa ang iyang mga anak, sa kaalingisig nga ilang namugna nga usahay makapaitok kaniya
ug kalit siya nga mangasaba. Moapil gani si Rebecca pagbuyag sa mga bata.
Gitan-aw niya ang taknaan sa bungbong ug iyang nasuta nga pasado na sa alas utso. Nabati niya nga may mituktok sa pultahan. Mitindog siya ug iyang giablihan ang pultahan. Mibantang sa iyang mga mata ang nawong sa usa ka babaye. Matahom ang babaye ug sa iyang bana-bana sama kinig pangidaron ni Shirley.
“Maayong gabii kanimo, Kuya!” matod sa babaye. Milubyok ang kandiis sa guwapa nga babaye. “Ako diay si Eldamarina, anak ni Doktor Nombrodok.”
“A, karon pa man ko makasugat sa imong nawong… ang buot kong ipasabot, dili ka taga dinhi,” ni Rinsobar nga miigham.
“Silingan da man kita, Kuya. Ang among balay duol ra anang dakong kahoy sa atbang,” ni Eldamarina nga mitudlo sa bukas nga bentana.
Nakita ni Rinsobar ang kahoy. Wala siya makatingog. Ug kalit nangalimyon ang kahumot sa dama de noche. Nanlimbawot ang iyang balhibo. Unya miingon siya, “E-Engkanto ka, Inday?” Hugot nga gitutokan niya ang bisita.
“Oo, Kuya. Engkanto ko. Pirme kong makadungog sa imong hilak ug danguyngoy. Nagmasub-anon ka, Kuya. Wa ka na diay pamilya?” “Duna man, apan wala na ko nila hinumdomi!” “Kuyog na lang ta sa amo, Kuya.” Gikuptan ni Eldamarina ang kamot ni Rinsobar ug nanggawas sila sa balay.
Milabay ang daghang mga bulan ug namatikdan sa mga silingan nga wala nay tawo nga nagpuyo sa balay ni Rinsobar.
May linalang nga naluoy sa tiguwang nga nag-inusara na lang sa iyang balay. Si Eldamarina, ang maluluy-ong silingan ni Rinsobar. (KATAPUSAN)