Multo Valentino

SAYONG nakamata si Ellen ning buntaga. Gitan-aw niya ang ‘alarm clock’ sa ‘headboard’ sa iyang kama. Alas kuwatro pa. Nahigmata siya tungod sa subsob nga pagtunog sa iyang selpon. Gipasiga niya ang ‘lampshade,’ ug gitan-aw ang selpon. ‘Text message’ gikan ni Treb.

Nabuhian niyag kalit ang selpon tungod sa kahibulong. Kusog nga mipitik ang iyang kasingkaasing ug subsob ang pagkuba-kuba sa iyang dughan.

Apan nagpadayon ang pagtunog sa selpon didto sa dapit diin kini niya mabuhii. Imposible nga mo-teks si Treb kaniya. Usa na ka tuig sukad sa pagtaliwan sa iyang uyab tungod sa pagka bangga sa motorsiklo niini sa usa ka trak de karga.

Tingali, nagmulto si Treb pinaagi sa iyang selpon. Mitunog na sab ang selpon. Sa nagkurog nga kamot gipunit kini ni Ellen ug giablihan ang ‘Messages.’

“Gud morning, Len! Kmsta?” maoy nabasa ni Ellen. Gitubag niya, “OK man? Who you?” Mibawos, “Si Treb! Limot ka?”

Nawala ang kahadlok ni Ellen; misantop sa iyang hunahuna nga may nagtiaw kaniya nga higala.

Gitulpok niya ang ‘keyboard’ sa selpon ug mi-teks, “Ayg binuang kon kinsa ka man! Usa ka tuig nang patay si Treb! Unsa man gyoy tuyo mo?”

“Valentine’s Day man ron, will you be my Valentine?” maoy ‘reply.’ Nahinumdom si Ellen nga Pebrero 14 diay karon, ‘lovers’ day.’

Apan nganong ang numero sa SIM ni Treb mao may gigikanan sa mensahe? May mensahe na sab nga iyang nabasa, “Wa lagi ka mo-reply!” Mitubag siya, “Kinsa lagi ka? Nganong naa nimo ang selpon ni Treb?”

Ang tubag, “Makaila lagi ka nako inigkita nato karong gabii, basta sugot ka nga ikaw akong Valentine’s date.”

Nakahukom si Ellen nga paundayunan ang gusto sa tawo sa selpon aron mailhan pod niya kinsa sa iyang mga higala ang nag-komedya. “Sige, okey ko. Asa man ta magkita?”

Mi-reply, “Sa simbahan ni San Pedro Calungsod, sa SM Seaside City. Sa alas singko sa hapon. OK?”

Mitubag si Ellen, “K.” DIDTO na si Ellen sa simbahan ni San Pedro Calungsod mga kinse minutos sa dili pa mo-alas singko.

May mga tawo na pod didto sa mga lingkuranan, nagpaabot sa himuong misa. Diha siya molingkod sa unang laray sa mga lingkuranan duol sa pulta mayor.

Karon ug unya, molingi-lingi siya sa pulta mayor aron paglantaw sa mga lalaki nga mosulod sa simbahan.

Pagka taudtaod nahasiga ang mga mata ni Ellen. Katuhuon-dili siya sa iyang nakita. Nakita niya si Treb nga misulod sa simbahan.

Nagsul-ob kinig asul nga T-shirt nga maoy paborito niyang kolor. Dili siya makatuo nga buhi si Treb.

Kinsa man diay kadtong tawo nga gilubong didto sa sementeryo sa Calamba sa miaging tuig? Kalit mihanap ang panan-aw ni Ellen.

Nahukdong ang iyang ulo sa tupad nga babaye, kakuyapon siya.

Gisangga sa babaye ang ulo ni Ellen. “I’m sorry!” matod niya. “It’s alright!” tubag sa babaye.

Unya nakita ni Ellen nga miduol si Treb sa iyang nahimutangan. Milingkod kini sa iyang tupad.

“Hi, Len! Maayo nga mo ko indyana!” hunghong sa lalaki.

“T-Treeb, i-ikaw b-ba t-tinuod?” ni Ellen.

May gihunghong ang lalaki kang Ellen. Nanindog sila ug migawas sa simbahan.

Sa patio sa simbahan gitug-anan sa lalaki si Ellen sa matuod.

“Si Bert ko, Len, kaluha ni Treb.

Didto ko sa Amerika nagtrabaho sa miaging tuig ug wala makatambong sa iyang paglubong. Niuli ko sa miaging Pasko.

Ang selpon ni Treb gihatag ni Mama kanako. Nahibaw-an ko nga uyab mo ni Treb. Sa among komunikasyon kanunay kang gihisgutan niya.

He loved you very much! Nakita pod nako imong mga ‘pic.’

Mao nga nakahukom ko nga makigkita nimo... ug magkasuod ta. Okey ba?”

“Why not? I love Treb very much!” ni Ellen nga mipahiyom bisan luhaan ang mga mata.

Unya gigunitan ni Bert ang kamot ni Ellen ug nanulod sila balik sa simbahan aron motambong sa misa.

(KATAPUSAN)