Ang babaye sa akong damgo
WALA ko masayod kon nganong kanunay kang gikapoy. Maayo gani napugos tikag dala karon diri sa payag-payag,” matod sa akong amigo. Nia mi dinhi karon sa sikat nga imnanan nga maoy sagad namong estambayan kon duawon mi sa kalaay. Sabado karon ug gawasnon mi sa among mga buhatunon. Gusto ra unta nakong matulog apan ang pagkatulog mao na man hinuon ang maghatag nakog labihang kakapoy.
“Ambot ba, brad, apan wala ko kasabot sa akong kahimtang karong panahona...” matod ko dayong tungab sa gamayng botelya sa Red Horse.
Midiyong ang iyang mga mata nga mitan-aw nako. Milingo-lingo ko ug mingisi kay sayod kong sudlan ra niyag binuang ang akong isulti.
“Ayna lang kay kabalo kong di ka motuo sa akong isulti. Kataw-an ra ko nimo,” giunhan ko siya. Mibahakhak siya. Wala pa gani mahurot ang usa ka botelyang beer mora na mag nakutaw ang iyang utok. “Mao gyud ka. Wala pa gani ko kasulti unhan dayon ko nimo. Pastilan!” kusog ang iyang tingog. “Mas maayo
kon advance ang hunahuna. Naunsa?” matod ko.
Nagtingsi siyang mipunit sa ikaduhang botelya gikan sa bucket nga napuno sa ice diha sa among lamesa. Dali da gyud mahubog ning amaw. Mao pa ganiy pagtangka namo. “Ipabuhagay na nang imong gikahasolan kay basin matagaan tikag bulawanong tambag,” sulti niya.
Sakto hinuon siya. Kon mosulti ko bahin sa naghasol nako karong panahona, basin pa diayg makatabang iyang tambag bisan saktan niyag binuang. Naa man guro gihapon koy makutlo bisan bugalbugal.
“Problema nakong dako bahin sa akong damgo matag gabii,” matod ko.
Miiknat lang ang mga kilay sa kanahan. Mipadayon ko, “Tulo na kagabii nga nagdamgo ko sa usa ka babaye nga wala ko makaila. Hinuon romantiko kaayo sa akong damgo kay manag-uyab mi. Malipayon kaayo ming duha.”
“Ayay! Mao diay ampay nimong matulog kay naa kay igkakita sa imong damgo. Lisuda kahimtanga kay makauyab ra diay ka sa damgo!” mikatawa siya.
Kanunay kong magdamgo og bisan unsa, mao nang inigAng mata nako bug-at akong ulo ug pirme kong bation ang kakapoy. May gabiing magdamgo ko bahin sa gubat, bahin sa tawong gustong mopusil nako, ug uban pang mga hadlok ug kapoy nga panghitabo. Nindot apan kutas inigmata nako sa reyalidad. Sa mga miaging gabii klaro kaayo sa akong damgo ang pamayhon sa maanyag nga babaye. Itom kaayo ang iyang baga nga buhok nga taga-abaga ang gitas-on. Nindot kaayog porma ang gamay niyang nawong, ug mosamot kini kanindot kon mobathay ang tam-is niyang pahiyom. Ang labing napatik sa akong panumdoman mao gayod ang iyang talagsaong pahiyom. Nagsugod na pagtukar ang live band apan sa gawas kalit nga mibundak ang ulan. Daghan ang nanagan aron mangitag kapasilongan. Gikipat-kipat nako akong mata tungod kay may usa ka babaye nga misulod nga humod kaayo. Nagsulob siya og puting sinina. Pamilyar kaayo nako ang iyang panagway. Nanlimbawot ang akong balahibo kay sigurado ko nga siya gayod ang babaye sa akong damgo.
“This is gonna hurt but I blame myself first/ Drunk off that love, my head up/ There’s no forgetting you...” pasiuna sa kanta ni Charlie Puth. Gilibot niya iyang panan-aw nga samag naay gipangita. Mibarog ko. Giduol ko ang babaye. Samtang nagkaduol ko niya nagkatin-aw sa akong mga mata nga siya gayud. Wala ko makasabot. Ang reyalidad ba kini, o usa lang ka damgo? Wala nako siya buhii sa akong panan-aw hangtod niabot ko sa iyang atubangan. Dihang nakabantay siya mibalos pod siyag tan-aw nako. Nag-abot ang iyang mga kilay dihang nagpabilin kong nagbarog ug nagtutok niya.
“Miss, sayod kong lisod kining tuohan. Apan... apan, ikaw gayud ang babaye sa akong damgo!” tug-an nako sa tinuod.
Misiga og kalit ang iyang mga mata. Dugay siyang mitutok pag-ayo nako. Unya namulong, “Basin og nagdamgo ka lang...!”
(KATAPUSAN)