Gikapoy na

Dear Noy Kulas,

Taudtaod na ko nga nagbasahan sa imong articles kabahin aning tambag-tambag ug usahay, mo-comment sad ko.

Palihog lang diay itago ko sa ngalan nga 317, mga 40 na ang akong edad. Ang akong problema kay gikapuyan na ko nga magpakabuhi.

Una, responsibilidad na nako tanan bisan “I never asked to be here.” Kapoy baya. Nidungag pa ang mga decision sa akong amahan sa akong kinabuhi nga karon napalpak, akoy gabaguod sa consequences, which sucks and makes my life hard. Don’t give me shit like i-ampo na, or focus on other things, maayo gani ka kay you’re this and that or whatever along those lines. Kay gusto na nakong mawala aning kalibutana. Mao ra jud ang akong gusto.

Sa di pa nako humanon, nagpa-therapy na sad ko but it didn’t help kay it’s not what I want. I just wanna be gone para dili na nako dad-on ning kinabuhi na I never asked for kay wala baya koy say atong ila kong gihimo.For me, its just so cruel that two people have made the decision to bring a life in this world dayon katong kinabuhia ang mag-antos sa ilang mga palpak.

317 317,

Sa pagbasa pa lang nako sa imong suliran, closed na ang imong huna-huna sa bisan unsa nga tambag. Gani, nagpa therapy ka apan matod mo way gamit. Yes kay sa imong pagsulod pa lang sa therapy session, close na man ang imong mind kay nagpaabot ka sa unsay imong gusto nga isulti nila. For the sake of discussion, kay I know wa ka mag-inusara, ako ning gipatik ang imong problema.

Naglisod ko og tugkad sa imong problema but sa akong nasabtan, ang imong mga ginikanan ang ugat sa imong mga problema. Wa nimo gibutang kon nganong naproblema ka tungod nila. Apan sure ko, nasuko ka nila, labina sa imong amahan. Ikaw ang misawo sa linugdangan sa ilang desisyon, o hukom sa imong amahan, isip anak ug karon imong gipas-an. Wa kay nahimo sa mga plano sa imong kinabuhi kay nagapos ka man nila.

Bisan ikaw anak, wa ni magpasabot nga ikaw ang mosapupo kon unsa man ang problema sa imong mga ginikanan, labina kon wa kay kapabilidad o kuwang ka niini. Sa ginaingon pa, you can’t give what you don’t have. Kon di makaya, ayaw pasana. Apan gikinahanglan ba nga imo kining atubangon? Di tanang problema sa atoang ginikanan atoang sapupuhon kay naa man tay atoang kinabuhi. Di ta makaluwas nila kon kita mismo nagpusnga pusnga sa atoang kinabuhi. Unahon nato ang atoang kaugalingon una sila.

Kanang gusto ka nga mamatay, sa imong huna-huna, wa ka sab mag-inusara niana. Naay daghan. Way therapy, way tambal ug way pag-ampo nga makaluwas nimo kon sirado na daan ang imong huna-huna.

Kon duna kay suod nga higala, isulti ang imong mga problema, kasakit sa kinabuhi. Kon way willing nga maminaw nimo, naa ko. Pagemail lang og balik sa imong contact number. Naa sab koy higala nga willing sab maminaw nimo.

Ang tanan nga mahitabo sa atoang kinabuhi naa sa atoang mga kamot. Kon duna kay kapabilidad sa paggasto sa imong kaugalingon, paglain og puyo. Pagpalayo una sa imong parents kon duna silay kapabilidad sa pag-atiman sa ilang kaugalingon. O makatabang ang inyong mga paryente? Sounds cruel? Well, mao ni ang imohang pagsugod sa journey towards recovery gikan sa imong deep depression. Buhata ang imong wa mabuhat sa imong kinabuhi. Ayaw pagpanagana ug paghuna-huna kon unsay huna-huna sa mga tawo nga nakaila kanimo. Kon makaayo kini kanimo ug eventually makabarog ka na, balika ang imong parents. Kay sa pagkakaron, you need to heal.