Szacunek przede wszystkim

Zazdrość, dwulicowość, nienawiść, zakłamanie. Niejeden z nas posiada te cechy, jednak nikt się do tego nie przyznaje.

Każdy w swoim życiu w jakiś sposób musi walczyć o byt. Jedni mają ułatwione zadanie, gdyż w realia świata wprowadzają ich dorośli. Inni muszą radzić sobie na własną rękę iw większości przypadków uważają życie za niesprawiedliwe. Ludzie są zawistni i nie znoszą tych, którzy radzą sobie lepiej. Nie potrafią cieszyć się z czyjegoś sukcesu, lecz sami próbują dojść po trupach do własnego celu (...).

Pojęcie tolerancji nie istnieje. Nasze życie opiera się na ciągłej rywalizacji i próbie bycia najlepszym, podziwianym i chwalonym (...).

Potrafimy jedynie zazdrościć. Są tacy, którzy maskują swoją zazdrość, ukry- wają się pod nieszczerymi komplementami wobec innych ludzi bądź zwyczajnie ich ignorują. Jeśli nie potrafimy zapanować nad naszymi emocjami, taka postawa wydaje się najlepsza. Jednak są też tacy, u których zazdrość góruje nad zdrowym rozsądkiem.

Uczucie to potrafi niszczyć od wewnątrz, doprowadzać do rozpaczy i czynów, których możemy później żałować, oraz często wymyka się spod kontroli. „Chora zazdrość jest ściśle związana z brakiem poczucia własnej wartości i tożsamości” – twierdzi psycholog Jakub Kołodziej. Nad swoimi odczuciami powinniśmy pracować, nie dać im się omamić, patrzeć mniej krytycznie na drugiego człowieka i darzyć go szacunkiem.