(np. drużyny)

Polszczyzna od ręki Pana Literki

Słowo zawarte w tytule nie jest polskie, zapożyczyliśmy je (dopiero po drugiej wojnie światowej) z języka francuskiego ( morale), za pośrednictwem angielszczyzny (tam też się pisze morale).

W tym wypadku wzięliśmy pod uwagę pisownię ( morale), a nie wymowę obcego wyrazu [moral], z przyciskiem na końcowe [ral], i dlatego nowemu wyrazowi nadaliśmy rodzaj gramatyczny nijaki.

Pamiętajcie więc o tym, że jest ( to) morale, że ów rzeczownik się nie odmienia i nie przyjmuje form liczby mnogiej.

Morale to inaczej ‘duch (bojowy), duch zespołu, wola walki, zwycięstwa, gotowość wypełniania rozkazów, znoszenie trudów i niebezpieczeństw, odporność psychiczna, wiara w sukces’.

Mówi się nieraz o wysokim lub niskim morale drużyny, czyli o tym, że wie- rzy ona w sens i skuteczność wysiłków włożonych na treningach lub nie wierzy, o morale żołnierzy czy morale narodu.

Można podnieść, umocnić i podtrzymać czyjeś morale albo osłabić, złamać morale.

Należy mieć na uwadze to, że słowo morale nie jest tym samym co moralność.

Wspomina o tym Władysław Kopaliński w Słowniku wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych (Warszawa 1989, s. 340): morale – niekiedy błędnie zamiast moralność, etyka itp.

Kiedy zatem gdzieś usłyszycie bądź zobaczycie (w tekście), że ktoś odznacza się wysokim morale, to pamiętajcie o tym, że chodzi o gotowość do walki, poświęcenie i przezwyciężanie trudności tej osoby, a nie o jej moralność.