(dawniej też

Polszczyzna od ręki Pana Literki

Wielkanoc uznaje się za najważniejsze święto chrześcijańskie. Wypada zawsze między 22 marca a 25 kwietnia i obchodzi się je w pierwszą niedzielę po wiosennej pełni Księżyca.

Nazwa Wielkanoc jest zrostem przymiotnika wielka i rzeczownika noc i dlatego członu pierwszego można nie odmieniać ( Wielkanocy, z Wielkanocą). Nie jest jednak błędem mówienie i pisanie Wielkiejnocy, z Wielkąnocą.

Posługujemy się słowem Wielkanoc, chociaż Zmartwychwstanie nastąpiło wczesnym rankiem. W zasadzie odpowiedniejszym określeniem wydawałby się Wielkidzień (też pisany łącznie).

W wielu językach słowiańskich na Wielkanoc mówi się Wielki Dzień. W bułgarskim jest Welikden, w ukraińskim Великдень ( Wełykdeń), a w macedońskim Weligden. Nasi przodkowie zdecydowali się jednak na formę Wielkanoc, gdyż na dworze panował mrok, kiedy do grobowca przyszła Maria Magdalena i zobaczyła odsunięty kamień. W znaczeniu potocznym była to jednak noc...

Przez krótki czas funkcjonowała nawet w obiegu forma Wielikanoc. Niekiedy używano zdrobnienia Wielkanocka i mówiono do rymu: Już tylko nocka do Wielkanocka (czyli do Wielkanocy).

W języku rosyjskim i greckim na naszą Wielkanoc mówi się Pascha (z hebr. Pesach ‘Święto Przaśników, obchodzone przez Żydów w pierwszą pełnię wiosenną na pamiątkę wyjścia z Egiptu’). Taką samą genezę mają określenia Pâques w języku francuskim, Pasqua we włoskim i Pascua w hiszpańskim.

Z kolei po niemiecku Wielkanoc to Ostern, a po angielsku – Easter (od Ester ‘nazwy pogańskiego święta anglo-saksońskiego ku czci bogini wiosny i płodności’).

PS Jeśli macie pytania, piszcie do mnie pod adresem: mlkinsow@ angora.com.pl