Trzemeszno i

Trzemeszno leży za Gnieznem w połowie drogi między Poznaniem a Bydgoszczą. Tu urodził się Jan Kiliński – szewc, pułkownik powstania kościuszkowskiego. Z tym niespełna 8-tysięcznym miastem o blisko milenijnej przeszłości związana jest zadziwiająca liczba wybitnych Polaków: Hipolit Cegielski – przemysłowiec, Józef Chociszewski – działacz narodowy, Jerzy i Witold Hulewiczowie – literaci, Marian Langiewicz – dyktator powstania styczniowego, abp Florian Stablewski – prymas polski, Paweł Strzelecki – podróżnik i odkrywca, Jędrzej Śniadecki – lekarz, filozof i chemik, Wojciech Trąbczyński – marszałek Sejmu i Senatu, Jan Zimmermann – profesor nauk prawnych. Oto tylko niektóre z nich.

W tutejszym gimnazjum i na stancji przy plebanii bazyliki Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny spędził dzieciństwo Jerzy Waldorff, przywieziony z pobliskiego majątku Rękawczyn i oddany pod opiekę siostry ówczesnego proboszcza, o czym pisze w wielu miejscach swej bogatej twórczości.

Te strofy oraz błądzenie po zapomnianych, a pięknych terenach ziemi wielkopolskiej w okolicach Trzemeszna natchnęły mnie myślą o potrzebie festiwalu Jerzego Waldorffa właśnie tam, gdzie jego korzenie tkwią najgłębiej, a społeczna potrzeba obcowania ze sztuką współczesnych jego potomków powinna temu sprzyjać.

Nie pomyliłem się. W niedzielę 4 listopada pod wodzą księdza prałata Piotra Kotowskiego, proboszcza bazyliki NMP spotkało się ze mną ponad stu szczególnie dostojnych mieszkańców Trzemeszna. Zjechaliśmy do Bydgoszczy aby obejrzeć Awanturę w Recco, najnowszą premierę Opera Nova. Jak zawsze gościnny dyr. Maciej Figas zaprosił nas przed spektaklem do sali kameralnej im. Felicji Krysiewiczowej, abym mógł przed tym prominentnym gronem wyłożyć główne przesłanie przyszłego festiwalu.

Zapewne jeszcze niejednokrotnie będę o tym mówił i pisał w swoich cotygodniowych felietonach, dzisiaj więc informuję tylko, że zarówno idea waldorffowskiego festiwalu, jak i jego pro- gram oraz koncepty organizacyjne zyskały pełną aprobatę zgromadzonych. Wśród nich – ku naszemu zaskoczeniu – znalazł się burmistrz Krzysztof Dereziński, który ciszę wyborczą postanowił spędzić w gronie melomanów swego miasta na spektaklu Awantury w Recco, a następnie – jak się okazało – w drugiej turze ponownie wygrał wybory śpiewająco i solennie obiecał wspierać festiwal...

Comiesięczne wyprawy operowe z Trzemeszna do Bydgoszczy to inicjatywa i niemały trud organizacyjny proboszcza bazyliki, który rozumie, że w jego świątyni przyszłe festiwalowe arcydzieła muzyczne będą brzmiały szczególnie pięknie. Na początku ubiegłego stulecia mały Waldorff, gdy tylko po nabożeństwach opustoszał kościół, wygrywał na organach modne wówczas fokstroty i walce, a kalikowała mu osobiście siostra proboszcza. My tę tradycję będziemy kontynuować, ale z repertuarem o wiele poważniejszym.

Namawiam dyr. Macieja Figasa do koncertowego wykonania Halki z okazji przypadającego w dniach festiwalowych 200-lecia urodzin Stanisława Moniuszki. Figas – podobnie jak Waldorff – pochodzi ze znamienitego ro-